บ่ายแก่…แด่ชีวิต!
..................
ช่วงบ่ายคล้อยจนถึงเวลาเย็น
พวกเราต่างพบเห็นการเดินย่ำ
เห็นผู้คนผ่านทาง, เห็นร้านชำ
เห็นเจ้าแมวสีดำประจำซอย
ณ ห้องเช่าเก่าแก่แด่ชีวิต…
นั่งปะติดปะต่อ…ล้อเด็กน้อย
วันแสนสุข ซาบซึ้งถึงรอคอย
กับเวลาบ่ายคล้อย ล่องลอยไป
ตะวันทอสีแสดเป็นแดดอ่อน
ละลายทุกขั้นตอนความหวั่นไหว
บนถนนเงียบเหงาเกินเข้าใจ
ยังยิ้มได้สดใสเต็มใบหน้า
ในเมืองใหญ่ถนนคนพลุกพล่าน
ตึกอาคารสูงเด่นเห็นมีค่า
สาละวนเยื้อแย่งแห่งเงินตรา
ด้วยราคาหนาแน่น, แก่นมนุษย์
สายลมหวนม้วนตัวฝุ่นตลบ
ก้อนเมฆกลบตะวันความฝันทรุด
เจ้าปลาทองกำลังว่าย, ดำ, ผุด
บอกถึงการสิ้นสุดของบ่ายนี้
จบเรื่องราวบ่ายแก่แด่ชีวิต
ปล่อยทุกอย่างที่คิดจิตสุขี
ปล่อยทิ้งบ่วงลวงเล่ห์อเวจี
เพื่อซึมซับบทกวีที่เบาบาง!
……………………..
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
