ว่าง...
ไม่มีใจให้กังวลถึงคนไหน
ไม่มีจิตคิดคำนึงถึงอะไร
ว่างว่างไป เปล่าเปล่า..เหงาไม่มี
ว่าง...ก็ไม่เห็นเป็นอะไรให้จับต้อง
ว่าง..ลองมองดูไปยังไงนี่
มองไปมาเคว้งคว้างว่างไม่มี
ว่างอย่างนี้คืออะไรไม่เห็นเลย
ว่าง .... ...... .....
ไม่ใช่วาง แล้วว่างอย่างไม่ถือ
ไม่ใช่ว่างอย่างเปลี่ยวเปล่าที่เขาลือ
ไม่ใช่ลื้อ ไม่ใช่อั๊ว ไม่พัวพัน
ว่าง...ไม่ทำงานขานกัน..ว่าฉันว่าง
แต่ว่าว่าง ว่างอย่างนี้ ไม่มีขันธ์
หมดทุกข์สุข หมดไฟ..ไม่ผูกพัน
แต่ว่ามันคืออะไร..ว่างไม่มี
ว่างไม่มี อะไร..แล้วใครว่าง
ว่างจะวางอยู่ตรงไหนไม่มีที่
ปล่อยว่างว่าง วางใจ วางให้ดี
จะพบที่ว่างว่าง..กลางใจเรา
แซมค่ะ
กลอนเก่าของแซมเคยโพสไว้ที่อื่น ในปี 2010.. ไม่อยากให้หายไปค่ะ.."กลัวว่าง"
แม้คนเราจะว่างในบางครั้ง
แต่ก็ยังว้าวุ่น,ให้ขุ่นเข้า
ดั่งเมฆหมอกตอกย้ำกระทำเอา
ดั่งหนึ่งเงาเทาดำคอยอำพราง
พยายามทำใจมิให้วุ่น
แต่ความขุ่นแห่งจิตยังติดข้าง
เพราะไร้ศีล,ภาวนา,มานำทาง
เดินสายกลางไว้ก่อนคงผ่อนปรน
ว่างจากโลภ,โกรธ,หลง,ปลงได้ไหม?
มันไม่ได้,ยอมรับ,จึงสับสน
ทั้งแสนรัก,แสนห่วง,ในทรวงล้น
คงไม่พ้นมลทินเกาะกินใจ
อยากจะว่างแต่ใจไม่ยอมว่าง
เพราะมีนางมิ่งมิตรคอยชิดใกล้
มิตรภาพอาบทรวงเฝ้าห่วงใย
จึ่งทรวงในไม่ว่างเพราะ นางคอย...
“ไพร พนาวัลย์”
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
