| 23 พฤษภาคม 2009, 09:05:PM |
ดิษฐา
ผู้ดูแลทุกบอร์ด
คะแนนกลอนของผู้นี้ 200
 ออฟไลน์
กระทู้: 1,067
|
 |
« เมื่อ: 23 พฤษภาคม 2009, 09:05:PM » |
 ชุมชน
|
เธออยู่ไหนนะที่รัก
ฝนตกหนักอย่างนี้เธอหนาวไหม
หากหนาวนักหลบมาพัก กับฉันให้อุ่นใจ
ช่วยนำตัวกับความห่วงใยมาให้ฉันที
ฝนตกอากาศหนาว
ถ้ามีเธอ คืนแสนนานยาวคงอบอุ่นเหลือที่
พาหัวใจกับอุ่นไอมาไล่ความหนาวให้ที
มาต่อเติมความรู้สึกดีดี
มานับดาวเปียกฝน ตรงนี้ด้วยกัน
[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]
|
|
|
|
|
| 25 พฤษภาคม 2009, 05:05:PM |
|
Kotchanan
บุคคลทั่วไป
|
 |
« ตอบ #1 เมื่อ: 25 พฤษภาคม 2009, 05:05:PM » |
ชุมชน
|
ถ้าจะนับความคิดถึงและห่วงหา
ให้มองฟ้ามองฝนที่หล่นร่วง
หนึ่งหยาดหยดรดดินที่รินรวง
คือหนึ่งห้วงห่วงใยที่ให้กัน
ความคิดถึงจึงไม่น้อยกว่าฟ้าฝน
ซึ่งเอ่อล้นจนเจิ่งนอง..ครองใจฉัน
ส่วนความรักที่มอบให้..คล้ายตาวัน
ที่สาดแสงแบ่งปัน..ไม่ผันแปร |
|
|
|
|
| 25 พฤษภาคม 2009, 05:25:PM |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| 12 ตุลาคม 2009, 09:43:PM |
บ้านกลอนไทย
ผู้ดูแลทุกบอร์ด
คะแนนกลอนของผู้นี้ 533
ออฟไลน์
เพศ: 
กระทู้: 962
จิ๊กโก๋...กำลังจะโตเป็นหนุ่ม ฮ่าๆ
|
|
« ตอบ #6 เมื่อ: 12 ตุลาคม 2009, 09:43:PM » |
ชุมชน
|
คนอื่นเขา กำลังเศร้า เคล้าฝนหลั่ง
เธอมานั่ง บ่นหา ซักผ้าไหม่
งั่นก็รีบ กลับบ้าน เดี๋ยวนานไป
ผ้าซักไว้ ไปกับลม จะตรมตรอม.....5555+ 
|
|
|
|
|
|
| 13 ตุลาคม 2009, 06:53:PM |
กวีพเนจร
Special Class LV4
นักกลอนรอบรู้กวี
คะแนนกลอนของผู้นี้ 119
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 1,481
ปิดบัง...ซ่อนเร้น...ตัวตน
|
|
« ตอบ #8 เมื่อ: 13 ตุลาคม 2009, 06:53:PM » |
ชุมชน
|
ฉันไม่ใช่ใครคนนั้นที่เลิศเลอ
แต่มีความคิดถึงเสมอไม่เคยเปลี่ยน
แม้วันนี้กาลเวลาพาหมุนเวียน
แต่ยังเพียรส่งความรักตลอดเวลา
แม้สายฝนโปรยปรายพร่างพรายนัก
แต่ความรักความคิดถึงความห่วงหา
มีอย่างไรยังอย่างนั้นตลอดมา
เพียงหวังว่าใครสักคนจะรับมัน
แม้วันนี้ฝนแรงหลั่งร่วงริน
เปียกจนชินกลางสายฝนบนฟ้านั้น
แม้ว่าหนาวเพราะฝนจนตัวสั่น
แต่ใจฉันมันคิดถึง...ตลอดฤดู
|
|
|
|
| 16 ตุลาคม 2009, 04:09:PM |
|
จ้อง เจรียงคำ
|
|
« ตอบ #9 เมื่อ: 16 ตุลาคม 2009, 04:09:PM » |
ชุมชน
|
ยามดึกดื่นคืนนั้นมันมืดมาก
ฉันถูกพรากจากนิทราด้วยห่าฝน
เบิกตาโพลงโพล่งว่าฉันตาบอด
จึงนอนกอดหมอนข้างอย่างสับสน
ใจเต้นรัวนึกกลัวอย่างประหลาด
หนีความขลาดเช่นใดให้หลุดพ้น
น้ำซาตานผลาญพล่าอยู่ห่าใหญ่
โครมโครมใส่สุดแรงทุกแห่งหน
ลมปีศาจฉาดช่วยด้วยอีกแรง
หวังรื้อแผงหลังคาที่ท้าทน
กัมปนาทฟาดผ่าสายฟ้าส่อง
ฉันจึงมองเห็นชัดชั่วบัดดล
แม่กอดโฉบโอบล้อมสู่อ้อมอก
ความตระหนกตกหายมลายหม่น
ในวันนี้เติบใหญ่ฉันหายกลัว
คืนฟ้ารั่ว...หวนคิดถึง...จึงสุขล้น
|
|
|
|
|
|
|
| 18 ตุลาคม 2009, 10:07:PM |
บ้านกลอนไทย
ผู้ดูแลทุกบอร์ด
คะแนนกลอนของผู้นี้ 533
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 962
จิ๊กโก๋...กำลังจะโตเป็นหนุ่ม ฮ่าๆ
|
|
« ตอบ #11 เมื่อ: 18 ตุลาคม 2009, 10:07:PM » |
ชุมชน
|
ยามดึกดื่นคืนนั้นมันมืดมาก
ฉันถูกพรากจากนิทราด้วยห่าฝน
เบิกตาโพลงโพล่งว่าฉันตาบอด
จึงนอนกอดหมอนข้างอย่างสับสน
ใจเต้นรัวนึกกลัวอย่างประหลาด
หนีความขลาดเช่นใดให้หลุดพ้น
น้ำซาตานผลาญพล่าอยู่ห่าใหญ่
โครมโครมใส่สุดแรงทุกแห่งหน
ลมปีศาจฉาดช่วยด้วยอีกแรง
หวังรื้อแผงหลังคาที่ท้าทน
กัมปนาทฟาดผ่าสายฟ้าส่อง
ฉันจึงมองเห็นชัดชั่วบัดดล
แม่กอดโฉบโอบล้อมสู่อ้อมอก
ความตระหนกตกหายมลายหม่น
ในวันนี้เติบใหญ่ฉันหายกลัว
คืนฟ้ารั่ว...หวนคิดถึง...จึงสุขล้น
อยากทราบว่าเป็นกลอนชนิดไหนคะมันเป็นกลอนซ่อนรูป...... แยกคำออกอ่าน เพราะมากครับ ฮ่าๆ   |
|
|
|
|
