|
หัวข้อ: ลืมพี่ซะแล้วหนอ เริ่มหัวข้อโดย: ศรีเปรื่อง ที่ 19 พฤศจิกายน 2013, 04:38:PM (วสันตดิลกวาที)
ลืมพี่ซะแล้วหนอ...ลออพักตร์ เจ็บอุระ...เสียหนัก...เจ้าหักหาญ ฤ เรียมกระทำ...ผิดใด...ไม่รู้การ ยุพินสะคราญ...จึ่งโกรธ...พิโรธชาย เห็นเก้าอี้...ตัวเก่า...เจ้าเคยนั่ง ภาพเก่าก็ประดัง...ถั่งเป็นสาย ครายุพเยาว์ชิด...สนิทกาย ก็ทิ่มทำลาย...ที่กลาง...หว่างดวงใจ (อินทาธิธร) น้ำตาก็ทยอย...ค่อยค่อยร่วง สุดเรี่ยวพละหน่วง...จะถ่วงไหว อดีตกาล...หวานซึ้ง...ตรึงทรวงใน ยังเหลือไว้...เป็นซาก...กากอาดูร เดินดุ่มบ่มิรู้...ดูถนน เกือบรถกะบะชน...จนชีพสูญ กระโดดถลัน...เบี่ยงร่าง...อย่างสมบูรณ์ แต่รถปูน...ดันซ้ำำ...ย่ำกายา ศรีเปรื่อง ๑๙ พ.ย. ๒๕๕๖ ปล. ขอบคุณ คุณ Black Sword (หมู มยุรธุชบูรพา) ที่ทำให้รู้จักสองกลบทนี้ กลบทวสันตดิลกวาที http://www.homelittlegirl.com/index.php?topic=2315.0 (http://www.homelittlegirl.com/index.php?topic=2315.0) กลบทอินทธิธร http://www.homelittlegirl.com/index.php?topic=2289.0 (http://www.homelittlegirl.com/index.php?topic=2289.0) |