ฯลฯ
เมื่อรั้งไว้ แล้วหม่น ต้องทนเจ็บ
เขาแอบเก็บ คนอื่น ขื่นผวา
วอน"พี่พัน" ช่วยซับ คราบน้ำตา
"ดิน"นี้หนา พลาดรัก จากหนุ่มกลอน
"ดิน"
.............................
เฝ้าหลงอ่านกานท์เสนาะจำเพาะนี่
หลายวจีมีวางต่างคำหลอน
ขอเห็นใจในสิ่งกล่าววิงวอน
เป็นบทกลอนอ้อนอ้างนำวางลง
ส่วนคนที่มีใจได้มองข้าม
หุ่นไม่งามทรามวัยหมายเมินส่ง
คอยแอบดูอยู่ห่างอย่างมั่นคง
จำใจปลงหลงรู้เพียงผู้เดียว
อยากจะเขียนเลียนกลอนท่อนบทหวาน
มาให้อ่านผ่านไหมใจห่อเหี่ยว
เป็นลุงเชยเอ่ยออกบ้านนอกเชียว
เห็นหล่อนเกรี้ยวเที่ยวฟ้องร้องหยันซ้ำ
เอายังไงให้ดีกว่านี้ล่ะ
อดทนนะจะเพียรเขียนกลอนขำ
จากคนซื่อคือใจไม่หยอกอำ
แต่หาคำนำลงคงไม่มี
เพราะดวงจิตคิดส่งว่าสงสาร
คนในบ้านอ่านออกหลอกหล่อนนี่
อยากปลอบใจให้นั้นหวั่นสิ้นดี
ด้วยศักดิ์ศรีที่ด้อยคอยแค่มอง.
นพ
17 ก.ค.55
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
