ยามอาทิตย์อัสดงลงลับหล้า
แนบขอบฟ้ารักลอยอยู่อ้อยอิ่ง
ในอ้อมกอดอุ่นละไมใจแอบอิง
ให้พักพิงไอรักด้วยภักดี

เธอมิเคยลับฟ้า..อย่าหมองหม่น
ตะวันวนอีกฟากฝากวิถี
สุรีย์หลบแสงงามยามราตรี
แฝงอยู่ที่กลางใจไม่เลือนร้าง

เช็ดน้ำตาของเจ้าอย่าเหงาหม่น
สักวันคนของใจที่ไกลห่าง
จะหวนคืนกล่อมฝันวันฟ้าจาง
อยู่เคียงข้างสร้างฝันอย่าหวั่นเลย

แซมค่ะ
 
---------------------
     “นับจากนี้  ตะวัน  คงเคียงคู่
กับฟ้าอยู่  คู่เรียง  เคียงอกเอ่ย
อัสดง  สองแสง  เหมือนอย่างเคย
นภาเผย  บอกรัก  ดวงตะวัน
   แสนอิจฉา  อาทิตย์  อัสดง
เจ้าก็คง  ส่องฟ้า  มารักกัน
ส่วนน้าตา  มาคู่  กับตัวฉัน
เหมือนรักนั้น  ตามหา  ไม่เคยเจอ
         ไม่อยากตื่น  ขึ้นมา  จากฝั่งฝัน
เพราะว่าฉัน  ในฝัน  ได้มีเธอ
ตื่นขึ้นมา  ก็คอย  เหงาพร้ำเพ้อ
ไม่ได้เจอ  คนรัก  เหมือนอยากตาย
     สุริยง  โดดเดี่ยว  กลางนภา
สุริยา  ไร้คู่เคียงกาย
ยังมีฟ้า  มารัก  ตะวันฉาย
ไม่เดียวดาย  เหมือนเรา  เฝ้าน้ำตา
    หรือเกิดมา   ฟ้าสั่ง  ให้เป็นพระ
คารวะ  พุทธะ  ศาสนา
ละเรืองโลภ  โกรธหลง  เลิกอัตรา
เพื่อหันมา  สู่รส  พุธพระธรรม”