.jpg)
ครึ้มใจ..คราหลัง
อาคารชุดหลังนั้นไม่ผันแปร
เหลือบแลความหลังวังวนผ่าน
จำจดจารสถานที่เราพบกัน..เนิ่นนาน
กระถางไม้ใบหลังบ้านหลับตาชม
หอมระรื่นชื่นจิต
ชีวิตยังอยู่ยังรู้สม
ยามนี้ ดอกใบ คงลู่ลม
อยากชิดหวังชมได้แต่รอ
มังคุด,ทุเรียน เริ่มสุกออกลูกผล
เหลือคนเจ้าของร้องขอ
บอกเธออยู่ไกลสวน บอกให้รอ
ให้พอหมดรุ่นนี้ค่อยคลี่คลาย
จะไปเยี่ยมไปหาจำหน้าได้
ขนผลไม้หลายหลากยื่นฝากให้
ร่วมกันย้อนความหลังที่ฝังไว้
ขุดขึ้นหมายเกิดก่อต่อสัมพันธ์
เนิน จำราย
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
