ใกล้แล้วเจ็บเจ็บจนร้าวคราววิโยก
เธอพัดโบกความเศร้ามาถมให้
ถมและเติมเติมจนมันเต็มใจ
โดยที่เธอไม่รู้ตัวหรือไรกัน
ยามใกล้เธอเธอเอ่ยถึงแต่เพียงเขา
ฉันเข้าใจคำว่าเราไม่มีวัน
เป็นเพียงฉันฉันคนเดียวที่นั่งฝัน
เพ้อรำพันนั่งฝันอยู่ผู้เดียว
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน |
10 พฤษภาคม 2024, 07:59:PM | |||
|
ผู้เขียน | หัวข้อ: ใกล้แล้วเจ็บ (อ่าน 6456 ครั้ง) |
| ||||||||||
Email: