บ า ง ค รั้ ง ก็ เ ห น็ ด เ ห นื่อ ย กั บ ก า ล เ ว ล า
ที่ผ่านไป.ผ่านมา.ช้าช้า.อย่างไร้ความหมาย
มองฟ้าเงียบงัน..เจ็บปวด.เดียวดาย
เหนื่อยทั้งใจ..เหนื่อยทั้งกาย..ล้าเกินทน
กั บ ก า ร รั บ ฟั ง ค น ข้ า ง ข้ า ง
ที่เขาบอกให้ปล่อยวาง..แล้วฟังเหตุผล
ข้างข้าง.คูคู.รู้ทั้งรู้.ว่าใจฉัน.เจ็บเสียจน
เจ็บเกินทน..กับเรื่องไร้สาระ..ถนอมน้ำใจ
พ อ ก่ อ น ดี ไ ห ม เ ธ อ
ในเมื่อต่างคนต่างต้องเจอ..กับความหวั่นไหว
เผื่อห่างจากฉัน..แล้วเธออาจพบคนดีดี..พบใคร
ที่เขาให้เธอได้..ไม่ว่าเรื่องอะไรอะไร.เขาก็รับฟัง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
