บนถนนคนเดิน - - ฉันเผชิญความโดดเดี่ยว
ใต้แสงพระจันทร์เสี้ยว - - ฉันเผชิญความหวั่นไหว
ในราตรีมืดมิด - - ฉันคิดถึงเธอทุกลมหายใจ
คนของความห่วงใย - - คนเดียวที่อยากอยู่ใกล้ - - ก็ไกลกัน
. . . . .
ความว้าเหว่ทอดเงาอยู่เบื้องหน้า
แหงนมองจันทรา . . . ที่เธอฝากรักไว้บนนั้น
อยากห้ามน้ำตา - - แต่ยังรินไหลมาทุกวัน
ความเหงาเรื้อรังในใจฉัน . .
วิธีเดียวที่สามารถรักษามัน - - คืออ้อมกอดเธอ~*
. .. (แป้งน้ำ ｡｡). ..
บนถนนคนเดิน - - เธอเผชิญความโดดเดี่ยว
แต่ฉันนั้นดายเดียว - - เปลี่ยวกมลเหมือนคนเอ๋อ
แหงนมองดาริกา - - อยากฝากคำว่าคิดถึงเธอ
หัวใจมันเฝ้าแต่เพ้อ - - ชอกช้ำและเบลออยู่เพียงลำพัง
. . . . . .
ความเจ็บช้ำย่ำยีดวงจิด
ชีวิตจึงสิ้นไร้อยู่กับความผิดหวัง
หลายครั้งเหมือนตกอยู่ในภวังค์
จนเจียนคลั่ง - - เพราะหัวใจใฝ่รักแต่เธอ
ในเมื่อ..ไม่อาจลดบทบาท.ของหยดน้ำตา
ใจทั้งดวงยังมีเธอตลอดมา..รักเธออยู่เสมอ
อย่าบั่นทอนความสุขเดียวของฉัน..คนบ้า..พร่ำเพ้อ..ละเมอ
ด้วยการตอกย้ำว่าเธอหันหลัง..จากลา..จากไป
ให้จันทราทอดแสงสว่างจ้า
ให้ดารากระพริบกล้า..ยิบยับไหว
ให้ท้องฟ้าเคียงข้างฉัน.. มีเฆมอ้างว้างเป็นเพื่อนกัน..อยู่ไกลไกล
ไม่ต้องเหมือนเดิมก็ได้..แต่ปล่อยให้หัวใจได้ร่ำไห้..อย่าเพิ่งทำร้ายด้วยน้ำคำให้หวั่นไหว..กว่าเดิม
ใจทั้งดวงยังมีเธอตลอดมา..รักเธออยู่เสมอ
อย่าบั่นทอนความสุขเดียวของฉัน..คนบ้า..พร่ำเพ้อ..ละเมอ
ด้วยการตอกย้ำว่าเธอหันหลัง..จากลา..จากไป
ให้จันทราทอดแสงสว่างจ้า
ให้ดารากระพริบกล้า..ยิบยับไหว
ให้ท้องฟ้าเคียงข้างฉัน.. มีเฆมอ้างว้างเป็นเพื่อนกัน..อยู่ไกลไกล
ไม่ต้องเหมือนเดิมก็ได้..แต่ปล่อยให้หัวใจได้ร่ำไห้..อย่าเพิ่งทำร้ายด้วยน้ำคำให้หวั่นไหว..กว่าเดิม
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
