ท้องฟ้ายิ่งมืดมิด
แสงของดาวดวงกะจิริดจากฟากฟ้าสวรรค์
จะเปล่งประกายแสงเย็น . . . เป็นเพื่อนพระจันทร์
อาจไม่โดดเด่นเท่าดวงตะวัน
แต่ก็อยู่ในห้วงจักรวาลเดียวกัน .. . จะหวั่นไปไย
. . . .
ทุกคืนดวงดาวจะทำหน้าที่
แต่งแต้มเพดานฟ้าผืนนี้ . .. ให้สดใส
โคจรมาพบกัน . . บนทางช้างเผือกแสนไกล
เชื่อมั่นในตัวเองแล้วหยุดหวั่นไหว
ถ่ายทอดจินตนาการด้วยหัวใจ ~ไปพร้อมกัน ~*
ริมถนนสายเดียวดาย
ดอกหญ้าเล็ก ~เล็ก ทำให้ผืนดินไม่แห้งแล้งเกินไป . .. และมีสีสัน
ทุกสิ่งมีหน้าที่ . . . และล้วนแต่มีคุณค่าในตัวเอง ~ อย่ามองข้ามมัน
รักษาสิ่งสำคัญ . .. ด้วยหัวใจบริสุทธิ์ดวงนั้น . . ของเธอ~*
. . . .
ฉันเฝ้ามองผึ้งน้อยผ่านดวงตาคู่นี้
ตราบที่เรี่ยวแรงของปีกบางยังพอมี . . . จะโบยบินอยู่เสมอ
ไม่รู้ว่าจะบินไปถึงไหน . . แต่ไม่ว่าที่ใดก็ตาม ~ ฉันศรัทธาเธอ
กางปีกให้ฉันชื่นชมบ่อย ~ บ่อยนะเออ . .
พายุกี่ลูกที่ต้องเจอ . . จงฝ่าไป~*
แล้วฉันเป็นอะไรล่ะคราวนี้
ให้เป็นรอยยิ้มของเธอคนดี . .. ได้ไหม?
เป็นวิตามินบำรุงหัวใจ
เป็นผ้าเช็ดหน้าซับน้ำตาให้
หรือเป็นอะไรก็ได้ . . แล้วแต่จะกรุณา~*
. .. ขอบคุณทุกคนที่มาร่วมแจมค่า . . ขอตอบรวมๆทู้เดียวเลยน้าค้า . ..
(แป้งน้ำ ｡◠‿◠｡)
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
