แม้คนเราจะว่างในบางครั้ง
แต่ก็ยังว้าวุ่น,ให้ขุ่นเข้า
ดั่งเมฆหมอกตอกย้ำกระทำเอา
ดั่งหนึ่งเงาเทาดำคอยอำพราง
พยายามทำใจมิให้วุ่น
แต่ความขุ่นแห่งจิตยังติดข้าง
เพราะไร้ศีล,ภาวนา,มานำทาง
เดินสายกลางไว้ก่อนคงผ่อนปรน
ว่างจากโลภ,โกรธ,หลง,ปลงได้ไหม?
มันไม่ได้,ยอมรับ,จึงสับสน
ทั้งแสนรัก,แสนห่วง,ในทรวงล้น
คงไม่พ้นมลทินเกาะกินใจ
อยากจะว่างแต่ใจไม่ยอมว่าง
เพราะมีนางมิ่งมิตรคอยชิดใกล้
มิตรภาพอาบทรวงเฝ้าห่วงใย
จึ่งทรวงในไม่ว่างเพราะ นางคอย...
“ไพร พนาวัลย์”
แต่ก็ยังว้าวุ่น,ให้ขุ่นเข้า
ดั่งเมฆหมอกตอกย้ำกระทำเอา
ดั่งหนึ่งเงาเทาดำคอยอำพราง
พยายามทำใจมิให้วุ่น
แต่ความขุ่นแห่งจิตยังติดข้าง
เพราะไร้ศีล,ภาวนา,มานำทาง
เดินสายกลางไว้ก่อนคงผ่อนปรน
ว่างจากโลภ,โกรธ,หลง,ปลงได้ไหม?
มันไม่ได้,ยอมรับ,จึงสับสน
ทั้งแสนรัก,แสนห่วง,ในทรวงล้น
คงไม่พ้นมลทินเกาะกินใจ
อยากจะว่างแต่ใจไม่ยอมว่าง
เพราะมีนางมิ่งมิตรคอยชิดใกล้
มิตรภาพอาบทรวงเฝ้าห่วงใย
จึ่งทรวงในไม่ว่างเพราะ นางคอย...
“ไพร พนาวัลย์”
อยากจะเลือกทางลัด..ตัดปัญหา
อยากบอกลา แต่ใจ..ไม่ยอมถอย
ทุกวันเฝ้าครวญคร่ำทำสำออย
มันจะคอย อ้อนพี่..ทุกวี่วัน
อยากจะว่างเหมือนกัน..ฉันอยากว่าง
อยากจะวางรักละเหี่ยด้วยเสียขวัญ
อยากจะลืมเธอไป..ไม่คิดถึงกัน
แต่ทุกวัน ไม่เคยว่าง..เพราะอยู่ข้างเธอ
เจ้าแซม
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
