ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

แผ่วสัมผัสพระพายพลิ้วต้องผิวเนื้อ
พร้อมลมเจือมณฑากลิ่นกรุ่นหอมฉม
ให้คะนึงนวลแสงยามเยี่ยมชม
คราวจันทร์ห่มฟ้าให้วิไลตา

ยามนี้ลับอับช่วงดวงแขขาน
เจ้าเร้นหลบพิมาน ใดฤาหนา
เชิญโอดโฉมโสมส่อง เคยต้องตา
เถิดจัทราอย่าหายลับ โปรดกลับคืน-

ขึ้นสู่สรวงห้วงชั้นเคยสถิต
นิรมิตแสงเงินงาม ทุกยามตื่น
เพื่อจรรโลงใจคนชั่ววันคืน
หนอ...จันทร์โปรดเถิดโปรดฟื้นคืนสู่ฟ้า

ราหูอมจันทร์

ศศิธรร้อนแสบมืดแทบม้วย
คับข้องด้วยอับดวงอกห่วงหา
ยากหลบลี้หนีเล่ห์เท่ห์มายา     
คงถึงคราดับดิ้นสูญอินทรีย์

คำนึงคืนฟื้นหวนชี้ชวนดาว 
พร่างแสงพราวจ้าจัดแผ่รัศมี
ส่องอบอวลนวลวนบนธรณี 
คลอดนตรีทิพย์สวรรค์เคล้าบรรเลง

โลกฉ่ำชื่นตื่นโสมโพยมเย้า 
สุขหนุ่มสาวหรรษาพิศตาเพ่ง
กิ่งกาพย์กานท์ขานฟื้นขับครื้นเครง
กลับวังเวงเหว่ว้าทั้งฟ้าดิน

ราหูร้ายหมายปลิดชีวิตแล้ว 
คงไม่แคล้วอาสัญเป็นอันสิ้น
โอบแขนอมจมว่ายอยู่ใต้ลิ้น 
หมดแรงดิ้น เอวัง สังขารา

ขอมวลหมู่มนุษย์ชาติองอาจหาญ 
จงช่วยรานสักทีครานี้หนา
เร่งตีเกราะเคาะไม้ให้พาลา   
ปล่อยจันทราออกจากปากกว้างเอย

        เนิน จันทร์เจ้า