เธอดุจเทพธิดานุ่งผ้าซิ่น
อยู่ในจิตนาการลานสู่ฝัน
หวังอิงแอบอุ่นไอทุกคืนวัน
คงสุขสันต์ได้พร่ำพลอดยอดพธู
พอตื่นมาหยาดน้ำตาไหลพรากพราก
รักจางจากร้างไกลตาแสนสวยหรู
เหมือนสุนัขนอนหอนเห่าเฝ้ามองดู
มิได้เรียงเคียงคู่ยอดดวงใจ
ประดุจเทพธิดามีค่าสูง
ดังนกยูงเลิศล้ำทำหลงไหล
มิมีวันได้ครอบครองน้องนวลใย
สุดอาลัยรักอักเสบ..กับเทพธิดา..
ริน ดอนบูรพา
๒๔ มิ.ย. ๕๕
อยู่ในจิตนาการลานสู่ฝัน
หวังอิงแอบอุ่นไอทุกคืนวัน
คงสุขสันต์ได้พร่ำพลอดยอดพธู
พอตื่นมาหยาดน้ำตาไหลพรากพราก
รักจางจากร้างไกลตาแสนสวยหรู
เหมือนสุนัขนอนหอนเห่าเฝ้ามองดู
มิได้เรียงเคียงคู่ยอดดวงใจ
ประดุจเทพธิดามีค่าสูง
ดังนกยูงเลิศล้ำทำหลงไหล
มิมีวันได้ครอบครองน้องนวลใย
สุดอาลัยรักอักเสบ..กับเทพธิดา..
ริน ดอนบูรพา
๒๔ มิ.ย. ๕๕
ถ้ารักจริง หญิงนั้น อย่าหวั่นไหว
ถ้ารักจริง จากใจ อย่าไกลหน้า
ถ้ารักจริง ยิ่งแล้ว อย่าแจวลา
ถ้ารักจริง ตามว่า รีบมาจอง
กลัวปู่ริน มาบอก หลอกให้หลง
กลัวพะวง งงงวย ซวยซ้ำสอง
กลัวเจ็บจิต คิดมาก ยากหมายปอง
กลัวมัวหมอง หม่นไหม้ ใครเขาเมิน
ใช่จะเด่น เลอเเลิศ ประเสริฐศรี
ใช่จะดี เต็มร้อย พลอยห่างเหิน
ใช่ไม่รัก เจ็บจัง หวังเหลือเกิน
ใช่ว่าเมิน ปู่นัก หญิงรักจริง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
