กวีน้อย ลุ่มน้ำยาว
โถน้ำคำย้ำมา อุราเจ้า
จริงหรือเฝ้า พร่ำเพ้อละเมอฝัน
หวังกกกอด เพียงหญิง อิงสุนันฯ
ร้อยรำพัน เปรยมาว่าตราตรึง
ปรับความคิด เสียใหม่ อย่าได้หวง
อย่าคิดควงเพียงคราว คราเจ้าซึ้ง
อ้อมกอดรักพักก่อน อย่าอ้อนคลึง
คงมีหนึ่งบางใคร ควรได้ครอง.....
“สุนันยา”
โอ้เอ๋ยพี่ สุนันยา น้องลาก่อน
ยิ่งต่อกลอน ต่อไป ใจเริ่มหมอง
เพราะพี่มี มากชาย ที่หมายปอง
น้องจำต้อง ลาร้าง ห่างไปไกล
วาสนา ชาวดิน ต้องสิ้นสุด
รักสะดุด หมดหวัง นั่งร้องไห้
ขออยู่แบบ เหงาเหงา เศร้าดวงใจ
ขอกลับไป สู่เมืองน่าน ถิ่นล้านนา
กวีน้อย ลุ่มน้ำยาว
[/b]โถน้ำคำย้ำมา อุราเจ้า
จริงหรือเฝ้า พร่ำเพ้อละเมอฝัน
หวังกกกอด เพียงหญิง อิงสุนันฯ
ร้อยรำพัน เปรยมาว่าตราตรึง
ปรับความคิด เสียใหม่ อย่าได้หวง
อย่าคิดควงเพียงคราว คราเจ้าซึ้ง
อ้อมกอดรักพักก่อน อย่าอ้อนคลึง
คงมีหนึ่งบางใคร ควรได้ครอง.....
“สุนันยา”
โอ้เอ๋ยพี่ สุนันยา น้องลาก่อน
ยิ่งต่อกลอน ต่อไป ใจเริ่มหมอง
เพราะพี่มี มากชาย ที่หมายปอง
น้องจำต้อง ลาร้าง ห่างไปไกล
วาสนา ชาวดิน ต้องสิ้นสุด
รักสะดุด หมดหวัง นั่งร้องไห้
ขออยู่แบบ เหงาเหงา เศร้าดวงใจ
ขอกลับไป สู่เมืองน่าน ถิ่นล้านนา
กวีน้อย ลุ่มน้ำยาว
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
