เมฆาอาลัย
มองเมฆครึ้มทึมฟ้าพาประหวั่น
เสียงพายุดุดันพรั่นพรึงให้
อสนีบาตฟาดฟ้ามาแต่ไกล
ผ่าทะลวงดวงใจจนแหลกลาน
เย็นยะเยือกเกลือกกลั้วในความมืด
มันเย็นชืดฝืดใจจนตายด้าน
เมื่อลิ้มรสเหน็บหนาวทรมาน
ยากจะผ่านม่านเมฆวิเวกใจ
แสงใดเคยสาดส่องต้องผืนดิน
แสงก็พลันสูญสิ้นทางไสว
แสงไม่อาจสาดพ้นเพราะจนใจ
แสงจึงลาลับไปในเมฆา
หยาดน้ำฝนหล่นฟ้าพาสะท้าน
แสนร้าวรานซานซมระทมคร่า
พลันสูญเสียทุกสิ่งที่มีมา
ฝากถ้อยคำอำลาสู่ผืนดิน
เสียงพายุดุดันพรั่นพรึงให้
อสนีบาตฟาดฟ้ามาแต่ไกล
ผ่าทะลวงดวงใจจนแหลกลาน
เย็นยะเยือกเกลือกกลั้วในความมืด
มันเย็นชืดฝืดใจจนตายด้าน
เมื่อลิ้มรสเหน็บหนาวทรมาน
ยากจะผ่านม่านเมฆวิเวกใจ
แสงใดเคยสาดส่องต้องผืนดิน
แสงก็พลันสูญสิ้นทางไสว
แสงไม่อาจสาดพ้นเพราะจนใจ
แสงจึงลาลับไปในเมฆา
หยาดน้ำฝนหล่นฟ้าพาสะท้าน
แสนร้าวรานซานซมระทมคร่า
พลันสูญเสียทุกสิ่งที่มีมา
ฝากถ้อยคำอำลาสู่ผืนดิน
เมฆสีรุ้ง
๕ ต.ค. ๒๕๕๕
๕ ต.ค. ๒๕๕๕
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
