เห็นน้องดาว..เจ้าเจ็บและเหน็บหนาว
ให้ปวดร้าว...ดวงจิต...คิดสงสาร
เดือนหนอเดือน...ใจดำ...กระทำการ
เปล่งรุจี...พร่าผลาญ...รานดารา
รีบยกมือ...เสนอตน...เป็นคนที่
หย่อนฤดี...คับแค้น...แทนเวหา
ด้วยอัมพร...งี่เง่า...มิเข้าตา
ถึงเพลา...ควรขยับ...ควรจับเอง
โอ๊ะโอ๊ะโอ๋...ดาวจ๋า...ป๋ามาแล้ว
โถน้องแก้ว...อกระบม...ถูกข่มเหง
ดู่ดู๊ดู...เดือนชั่ว...มิกลัวเกรง
เดี๋ยวจะได้หงายเก๋ง...ร้องเอ๋งดัง
กระชากมีดสปาต้า...ยาวห้าศอก
ออกจากปลอก...ทันใด...ด้วยใจหวัง
จะสับเดือน...ให้สิ้นให้ภินท์พัง
แต่ฉับพลัน...ต้องยั้ง...ชั่งหทัย
ก็เดือนเด่น...โสภา...สง่ายิ่ง
รุจีพริ้ง...ประแจ่มฟ้า...จะหาไหน
ควร ฤ ที่...จักฟัน...จนบรรลัย
จึ่งเปลี่ยนใจ...หันขวับ...มาสับดาว
ศรีเปรื่อง
๓๑ ม.ค. ๒๕๕๗
| ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน |
|
17 พฤษภาคม 2024, 09:03:PM
|
|||
|
|||
|
ผู้เขียน | หัวข้อ: ดาวโทษเดือน (อ่าน 2987 ครั้ง) |
| ||||||||||
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
Email:
