อยู่ดี ดีผีเข้าหรือเจ้าหล่อน
คงยามนอนไม่ได้กินจึงดิ้นด้น
หรือยามกินไม่ได้นอนจึงร้อนรน
จึ่งซุกซนบ่นพึมอยู่งึมงำ
ถ้าหิวข้าวก็ไปกินให้ลิ้นอ่อน
พอยามนอนจะไม่หิวให้คิ้วต่ำ
จะได้หลับฝันดีไม่ชีช้ำ
ไม่ใจดำไล่ตีทุกวี่วัน
อันน้ำร้อนปลาเป็นน้ำเย็นอยู่
ชีวิตคู่เคียงข้างไม่ห่างขวัญ
เมื่อผิดพลาดพลั้งไปอภัยพลัน
ลิ้นกับฟันกระทบอย่าตบตี
อย่าเพิ่งใช้อารมณ์เข้าข่มขู่
คนทุกผู้ย่อมผิดอย่าคิดหนี
ค่อยปรับความเข้าใจอันใดดี
ทั้งน้องพี่มี “เรา”ไม่เหงาเลย
“ไพร พนาวัลย์”
อาการบ้า กำเริบ เติบปวดหัว
ตามืดมัว รัวหน้า ไม่กล้าเอ่ย
ศรีธัญญา พาไป ได้ไหมเอย
พ่อทรามเชย ว่าไง ไขวจี
สามวันดี สี่วันคลั่ง นั่งจับเจ่า
อยากจะชวน กินเหล้า เมาเต็มที่
จะได้ลืม โรคบ้า นี้เสียที
ร้อนฤดี ชี่ช้ำ ย้ำดวงมาน
จึงหงุดหงิด คิดมาก หลากเรื่องยุ่ง
ยิ่งกว่าไหม ในบุง นะลุงท่าน
ไร้คนที่ ปรึกษา มาช้านาน
ทรมาน ปานว่า อ่อนล้าใจ
จะหันซ้าย ป่ายขวา ชัวร์ว้าเหว่
เหมือนลมเพ ลมพัด อึดอัดใหญ่
โรคซึมเศร้า เข้าคลุก ทุกวันไป
มองทางไหน ไร้สิ้น ใจภินท์พัง
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
