จะเป็นฉันก็ได้ใครจะว่า
คนเกี่ยวก้อยมองตายามว้าเหว่
คนพาเที่ยวพาท่องล่องทะเล
คนกล่อมเห่ปลอบขวัญคราหวั่นทรวง
เห็นเธอเป็นแบบนี้ไม่ดีนัก
ฉันจะเป็นไม้หลักให้เหนี่ยวหน่วง
หากเธอล้าเธอล้มอารมณ์ลวง
จงรับรู้ใจอีกดวงคอยประคอง
ฟ้านั้นแคบกว่าใจรู้ไหมครับ
เดือนดาราอาจดับถ้าใจหมอง
เธอก็เหงาฉันเหงาเล่าทำนอง
ฝากร้อยกรองของฉันแบ่งปันไป
ดูพระจันทร์คืนนี้หากเธอเห็น
สายลมเย็นรับรู้อยู่เคียงใกล้
ดูท้องฟ้าแต้มดาวกล่าวความนัย
"กระซาบกระซิบถึงใครฟังให้ดี"
ก้านกล้วย
เพียงรับรู้ความนัยก็คลายหม่น
หากเป็นคนที่เขากล่าวคำนี้
กระซิบมาว่ารัก...รักสักที
ดวงฤดีคงชื่น ไร้ขื่นตรม
หากเป็นเธอที่หมายมอบไออุ่น
ฉันขอหนุนแนบเนาเคล้าสุขสม
อยู่เคียงขวัญมั่นนักรักภิรมย์
เป็นคู่ชมครองอยู่ มิรู้คลาย
ขอเพียงเธออย่าลวงเป็นบ่วงร้อย
ให้ต้องคอยนานปีแล้วหนีหาย
คำว่ารักถ่ายถอนเมื่อตอนปลาย
ทิ้งฉันต้องเดียวดายมิหมายมอง
ทุกถ้อยย้ำคำรักอย่าหักหาย
เปลี่ยนเป้าหมายกลายเห็นเป็ที่สอง
หรือสลักปักไว้ให้สำรอง
ให้ฉันต้องเจ็บช้ำระกำทรวง....
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
