พิมพ์หน้านี้ - เมื่อเหงา

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนเหงา => ข้อความที่เริ่มโดย: วฤก ที่ 09 ธันวาคม 2009, 05:49:PM



หัวข้อ: เมื่อเหงา
เริ่มหัวข้อโดย: วฤก ที่ 09 ธันวาคม 2009, 05:49:PM
(http://drnui.com/poempix/muengao.jpg)

 emo_79


หัวข้อ: Re: เมื่อเหงา
เริ่มหัวข้อโดย: จีราวัฒน์ ที่ 09 ธันวาคม 2009, 06:32:PM
โทษนะครับผม...

ทำแบบคุณน้า ทำยังอ่าครับ

ช่วยสอนผมมั่งจิครับผม...

ถ้าคุณน้าว่างมะไหร่ กรุณาแอดเมลล์มาหาผมทีนะครับผม

[email protected]  ขอขอบคุณล่วงหน้าครับ

ไก่...


หัวข้อ: Re: เมื่อเหงา
เริ่มหัวข้อโดย: แพรว >w< ที่ 10 ธันวาคม 2009, 08:21:PM
ในยามเหงา เงาโยก โศกเศร้าสร้อย
โอ้อกน้อย ใจเหลือ ทุกข์เขือเข็ญ
หาใครเล่า กล่าวปลอบ ประโลมเย็น
จิตใจเว้น ระลงอก ตระหนกตรม

ในยามนั้น จันทร์ส่อง เรืองรองสาด
โอ้ใจขาด ข้าเหงา มานานสม
หาเธอแล้ว แพร้วจิต ฉุดหวิดจม
จิตใจพรม น้ำเย็นปลอบ เปลี่ยนดวงใจ

ในยามนี้ มือพ่อ ตระกองฉัน
โอ้เคยหวั่น หยุดสนิท ไม่คิดไหว
หาเจอแล้ว ผู้รักข้า กว่าสิ่งใด
จิตสุขได้ แล้วหนอ พ่อมั่นจริง

 emo_107 emo_107 emo_107


หัวข้อ: Re: เมื่อเหงา
เริ่มหัวข้อโดย: sabunrga ที่ 12 ธันวาคม 2009, 09:27:AM
เมื่อความเหงาเกาะกินในหัวใจ
ถึงร่ำไห้สักเท่าไรก็ไร้ผล
แสนเดียวดายหมายเพียงใครสักคน
พร้อมผจญอยู่เคียงข้างไปด้วยกัน

เธอคนนั้นคือคนเดียวที่ฉันรอ
อยากจะขอเธอคืนกลับมาหาฉัน
ที่แล้วมาเป็นเช่นไรอภัยกัน
หากวันนั้นพลันเป็นจริงความเหงาคลาย

 emo_79 emo_60 emo_84


หัวข้อ: Re: เมื่อเหงา
เริ่มหัวข้อโดย: jubjub ที่ 12 ธันวาคม 2009, 02:07:PM
เมื่อความเหงาเกาะกินในหัวใจ
ถึงร่ำไห้สักเท่าไรก็ไร้ผล
แสนเดียวดายหมายเพียงใครสักคน
พร้อมผจญอยู่เคียงข้างไปด้วยกัน

 emo_79 emo_60 emo_84
emo_62
อย่าให้เหงา...เกาะกินในหัวใจ
...ไม่มีใคร...จำไว้...ยังมีฉัน
นั่งร้องไห้...งมงายทำไมกัน....
น้ำตานั้นไม่ได้ช่วยอะไรเลย.....
....JUBJUB....


หัวข้อ: Re: เมื่อเหงา
เริ่มหัวข้อโดย: วฤก ที่ 12 ธันวาคม 2009, 03:03:PM
โทษนะครับผม...

ทำแบบคุณน้า ทำยังอ่าครับ

ช่วยสอนผมมั่งจิครับผม...

ถ้าคุณน้าว่างมะไหร่ กรุณาแอดเมลล์มาหาผมทีนะครับผม

[email protected]  ขอขอบคุณล่วงหน้าครับ

ไก่...


ทำไม่ยากเลย ....
ผมทำกลอนเป็นภาพ โดยใชโปรแกรม photoshop
ใส่ font สวย ๆ กับภาพประกอบ เท่านั้นเองครับ
 emo_85


หัวข้อ: Re: เมื่อเหงา
เริ่มหัวข้อโดย: วฤก ที่ 12 ธันวาคม 2009, 03:13:PM
เมื่อความเหงาเกาะกินในหัวใจ
ถึงร่ำไห้สักเท่าไรก็ไร้ผล
แสนเดียวดายหมายเพียงใครสักคน
พร้อมผจญอยู่เคียงข้างไปด้วยกัน

 emo_79 emo_60 emo_84
emo_62
อย่าให้เหงา...เกาะกินในหัวใจ
...ไม่มีใคร...จำไว้...ยังมีฉัน
นั่งร้องไห้...งมงายทำไมกัน....
น้ำตานั้นไม่ได้ช่วยอะไรเลย.....
....JUBJUB....


ต้องจุดธูป... จุดเทียน เวียนกราบไหว้
วอนพระให้เห็นด้วยจงช่วยเผย
เนื้อคู่หนูอยู่ไหนให้มาเกย
เป็นคู่เชยชะเหงา... เลิกเศร้าใจ

emo_89


หัวข้อ: Re: เมื่อเหงา
เริ่มหัวข้อโดย: jubjub ที่ 12 ธันวาคม 2009, 03:37:PM
เมื่อความเหงาเกาะกินในหัวใจ
ถึงร่ำไห้สักเท่าไรก็ไร้ผล
แสนเดียวดายหมายเพียงใครสักคน
พร้อมผจญอยู่เคียงข้างไปด้วยกัน

 emo_79 emo_60 emo_84
emo_62
อย่าให้เหงา...เกาะกินในหัวใจ
...ไม่มีใคร...จำไว้...ยังมีฉัน
นั่งร้องไห้...งมงายทำไมกัน....
น้ำตานั้นไม่ได้ช่วยอะไรเลย.....
....JUBJUB....


ต้องจุดธูป... จุดเทียน เวียนกราบไหว้
วอนพระให้เห็นด้วยจงช่วยเผย
เนื้อคู่หนูอยู่ไหนให้มาเกย
เป็นคู่เชยชะเหงา... เลิกเศร้าใจ

emo_89
....จะเศร้าหรือจะยิ้ม...ยังไม่รู้
...ถามหาคู่...ป่าวร้อง...อยู่แห่งไหน
....หากจะรู้...คงเพราะกลอนนั้นพาไป....
เห็นหน้าจอที่ไร....ใจละเมอ........(JUBJUB..คะ)


หัวข้อ: Re: เมื่อเหงา
เริ่มหัวข้อโดย: วฤก ที่ 12 ธันวาคม 2009, 03:43:PM
เมื่อความเหงาเกาะกินในหัวใจ
ถึงร่ำไห้สักเท่าไรก็ไร้ผล
แสนเดียวดายหมายเพียงใครสักคน
พร้อมผจญอยู่เคียงข้างไปด้วยกัน

 emo_79 emo_60 emo_84
emo_62
อย่าให้เหงา...เกาะกินในหัวใจ
...ไม่มีใคร...จำไว้...ยังมีฉัน
นั่งร้องไห้...งมงายทำไมกัน....
น้ำตานั้นไม่ได้ช่วยอะไรเลย.....
....JUBJUB....


ต้องจุดธูป... จุดเทียน เวียนกราบไหว้
วอนพระให้เห็นด้วยจงช่วยเผย
เนื้อคู่หนูอยู่ไหนให้มาเกย
เป็นคู่เชยชะเหงา... เลิกเศร้าใจ

emo_89
....จะเศร้าหรือจะยิ้ม...ยังไม่รู้
...ถามหาคู่...เปล่าร้อง...อยู่แห่งไหน
....หากจะรู้...คงเพราะกลอนนั้นพาไป....
เห็นหน้าจอที่ไร....ใจละเมอ........(JUBJUB..คะ)


ท่านว่าคู่กันแล้วไม่แคล้วคลาด
อาจจะพลาดไปบ้างบางครั้งเผลอ
ไปเที่ยว..นู้นนน ตั้งไกล กว่าได้เจอ
รอสิเธอ.... รอสักหน่อย ค่อยลงคาน ฯ



แว้ก.... ขออภัยด้วยครับ หากว่าแซวแรงไป
แบบว่า... กลอนมันพาไป... ซะงั้น
 emo_101


หัวข้อ: Re: เมื่อเหงา
เริ่มหัวข้อโดย: บ้านกลอนไทย ที่ 12 ธันวาคม 2009, 03:57:PM

....จะเศร้าหรือจะยิ้ม...ยังไม่รู้
...ถามหาคู่...เปล่าร้อง...อยู่แห่งไหน
....หากจะรู้...คงเพราะกลอนนั้นพาไป....
เห็นหน้าจอที่ไร....ใจละเมอ........(JUBJUB..คะ)


ท่านว่าคู่กันแล้วไม่แคล้วคลาด
อาจจะพลาดไปบ้างบางครั้งเผลอ
ไปเที่ยว..นู้นนน ตั้งไกล กว่าได้เจอ
รอสิเธอ.... รอสักหน่อย ค่อยลงคาน ฯ



แว้ก.... ขออภัยด้วยครับ หากว่าแซวแรงไป
แบบว่า... กลอนมันพาไป... ซะงั้น
 emo_101

.... (แซว)แรงอะไร ไขตรง ในดงถ้อย
ยิ้มเล็กน้อย ค่อยฮา กลอนว่าหวาน
คำวจี พี่บอก ในซอกกานท์
ทำคนอ่าน ผ่านมา ได้ฮาดี   

แบบว่า...ชอบครับท่านพี่  ยายป้าขึ้นคาน ฯ โดนๆ    emo_100 emo_87


หัวข้อ: Re: เมื่อเหงา
เริ่มหัวข้อโดย: jubjub ที่ 12 ธันวาคม 2009, 04:15:PM

.... (แซว)แรงอะไร ไขตรง ในดงถ้อย
ยิ้มเล็กน้อย ค่อยฮา กลอนว่าหวาน
คำวจี พี่บอก ในซอกกานท์
ทำคนอ่าน ผ่านมา ได้ฮาดี   

แบบว่า...ชอบครับท่านพี่  ยายป้าขึ้นคาน ฯ โดนๆ    emo_100 emo_87


ถึงอยู่คาน...ขอให้เป็นเช่นคานทอง...
แล้วอย่ามอง....ด้วยแววตาชวนสงสาร
ว่าคนอื่นให้รออยู่ที่คาน....
....อีกไม่นานลุงนะโมคงตามไป....
........................ emo_100 emo_100
emo_87


หัวข้อ: Re: เมื่อเหงา
เริ่มหัวข้อโดย: fai6462 ที่ 17 ธันวาคม 2009, 01:27:PM
วันเหงาๆเศร้าที่ใจไร้ใครสน
ต้องอดทนตัวคนเดียวเศร้าหนักหนา
อยากจะมีใครสักคนเดินเคียงข้าง
แต่ก็ยังเหงาทุกทีใจหนอใจ
หากวันนี้ไม่มีใครสนใจฉัน
แต่ก็ยังพอทนได้ทำไงไหว
ก็ต้องเหงาต้องเศร้าเคล้ากันไป
รอแต่ใครสักคนที่รักเราจริง


 emo_111


หัวข้อ: Re: เมื่อเหงา
เริ่มหัวข้อโดย: ระนาดเอก ที่ 17 ธันวาคม 2009, 01:44:PM
๐ เมื่อหญิงหนึ่งเดินจากอยากร่ำร้อง
ยามยืนมองเธอไกลไร้ความหยิ่ง
ปล่อยน้ำตาไหลเอ่อเจอเศร้าอิง
แก้มก็ยิ่งเปียกชุ่มสุมน้ำตา

๐ วินาทีต่อไปไขว่คว้าเหงา
มากอดเข้าแนบร่างอย่างโหยหา
เหลือเพียงคลื่นอดีตกรีดอุรา
คล้ายเพลิงกล้าแผดเผาจนเศร้าใจ..

emo_12


หัวข้อ: Re: เมื่อเหงา
เริ่มหัวข้อโดย: ระนาดเอก ที่ 17 ธันวาคม 2009, 01:52:PM
วันเหงาๆเศร้าที่ใจไร้ใครสน
ต้องอดทนตัวคนเดียวเศร้าหนักหนา
อยากจะมีใครสักคนเดินเคียงข้าง
แต่ก็ยังเหงาทุกทีใจหนอใจ
หากวันนี้ไม่มีใครสนใจฉัน
แต่ก็ยังพอทนได้ทำไงไหว
ก็ต้องเหงาต้องเศร้าเคล้ากันไป
รอแต่ใครสักคนที่รักเราจริง


 emo_111

..ขอ + 1 ให้น้องเพื่อเป็นกำลังใจ ในโลกแห่งวรรณศิลป์ครับ..

emo_12


หัวข้อ: Re: เมื่อเหงา
เริ่มหัวข้อโดย: มหาซัง ที่ 21 ธันวาคม 2009, 08:07:PM
หนาวเหลือเกินเกินตนจะทนไหว   
ติดลบไปถึงสองต้องนอนสั่น
หิมะโรยโปรยปรายมิวายวัน   
ทั่วเขตขัณฑ์นั้นขาวราวสำลี

ท้องฟ้าหม่นปนสลัวมัวหมอง   
ไร้แสงทองส่องสว่างห่างหนี
เย็นสะท้านซ่านทรวงห้วงฤดี   
ครั้งหนึ่งในชีวีที่พบพาน

อยู่ต่างแดนแสนไกลหัวใจเหงา 
ทุกค่ำเช้าเปล่ากายหลายสถาน
เหมือนโชคดลมนตรามาบันดาล   
ได้พบบ้านกลอนไทยให้พักพิง

มหาซัง


หัวข้อ: Re: เมื่อเหงา
เริ่มหัวข้อโดย: น้ำมนต์ ที่ 23 ธันวาคม 2009, 01:37:AM


เมื่อความเหงาเข้าเยือนสะเทือนขวัญ
สุดอัดอั้น ตันใจ ไม่หรรษา
เพราะรักนุช ทรุดหนัก เมื่อรักลา
ช่างปวดปร่า พาเศร้า เงียบเหงาจัง

มีน้ำตา ปลอบใจ ไว้ชะล้าง
ทุกก้าวย่าง ขื่นขม ไม่สมหวัง
รักเอ๋ย..ไม่นึกเลย จะมาพัง
ชีวิตพลั้ง พลาดผิด..พิษรักรุม....ฯ


ขอชื่นชม ท่าน อ.วฤก ด้วยจิตคารวะ...ครับ


หัวข้อ: Re: เมื่อเหงา
เริ่มหัวข้อโดย: Kotchanan ที่ 23 ธันวาคม 2009, 12:24:PM


เมื่อยามเงาเติม ห. ก็เลยเหงา
จึงพจน์เศร้าเข้าร่ายระบายสุม
หมายมิ่งมิตรมอบใจให้เกาะกุม
พร้อมเปิดปุ่มไมตรีอันดีไว้..



**  สวัสดีค่ะ คุณวฤก.. กลอนเพราะค่ะ  emo_55


หัวข้อ: Re: เมื่อเหงา
เริ่มหัวข้อโดย: ชมพูไพร ที่ 23 ธันวาคม 2009, 07:35:PM
ไม่อยากให้ เวลา ย้อนทำร้าย
มากล้ำกลาย สลายสุข เพียงยึดติด
สิ่งที่ผ่าน เลยไป ในชีวิต
ใยยังคิด ติดทรวง ถ่วงเบียดเบียน

สิ่งสมมติ คือเวลา ปีที่ผ่าน
รู้มานาน ทันเท่า เริ่มหัดเขียน
มืดสว่าง แล้วครั้งเล่า ผลัดหมุนเวียน
แต่ยังเปลี่ยน ความคิด ไม่ได้เลย

ยังคงตก เป็นทาส ของอดีต
ดังเอามีด สอดซ่อน ใต้เขนย
เมื่อความเหงา เข้าปะทะ เหมือนลมเชย
สิ่งที่เคย ละเลย ก็เตือนจำ


หัวข้อ: Re: เมื่อเหงา
เริ่มหัวข้อโดย: มหาซัง ที่ 29 ธันวาคม 2009, 08:03:PM
เหงาเหลือเกินเกินตนจะทนไหว   
ลมหายใจไหลแผ่วสิ้นแล้วหวัง
วิมานแก้วแววฟ้ากับมาพัง   
ห่างไกลฝั่งดังวาดผิดพลาดไป

รอมานานปานจิตจะปลิดล่วง   
ไม่ทิ้งช่วงห่วงหากว่าสิ่งไหน
ผลตอบแทนแสนสาหัสซัดฤทัย   
เธอเหลือใว้ให้แต่แค่คำลา

มหาซัง


หัวข้อ: Re: เมื่อเหงา
เริ่มหัวข้อโดย: อัคนีรุทร์ ที่ 30 ธันวาคม 2009, 01:21:PM
ยืนเเหงาแลอยู่เยื้อง         แดนดอย
โดดเดี่ยวขาดคนคอย        กล่าวถ้อย
สายตาเหม่อแลลอย          ผืนป่า
ผันผ่านตะวันคล้อย           ปล่อยสิ้นแสงวาย

ความเหงาเป็นเพื่อนพ้อง     เดียวดาย
กลางด่านเย็นพระพาย       ผ่านพริ้ว
ยินเสียงดั่งเพลงพราย        ขับกล่อม  ใจแล
น้ำหลั่งรินขอบริ้ว              ผ่านเนื้อปลายตา

สกุณาบินผ่านพ้น             ปลายนา
หรีดหริ่งเรไรพา               กล่อมก้อง
เพลาผ่านผันลา               เร็วยิ่ง           
สรรพสิ่งขับขานร้อง          ทั่วทั้งพงไพร

หากตัวเราเปรียบข้าม       ดงไพร
เงียบเปลี่ยวเหงาเจ็บใย    เช่นนี้
ปวดจนซ่านดวงใจ          เกินกล่าว- คำแฮ
อยากผ่อนหนีหลบลี้       ด่าวดิ้นวายปราณ
 emo_22