ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[กรกช]

#๙๕

-๐-
เกิดเป็นแมว แย่หนา ถูกว่าค่อน
อากาศร้อน ฝนไม่มา ฟ้าใสแหนว
ก็กลุ้มรุม โจมจับ บังคับแมว
แห่แหนแล้ว สาดน้ำ พร่ำฝนมา
-๐-
แมวชอบเดิน ที่สูง มิยุ่งย่ำ
เพราะที่ต่ำ คอยฟัง ระวังหมา
ถูกบ่นติ กินบนเรือน อี้หลังคา
อนาถว่า ทำอย่างไร ไม่ได้ดี
-๐-
บางคนรัก พาแมว ไปเลี้ยงด้วย
กลับให้ช่วย เรียกหา ลูกค้านี่
เป็นแมวกวัก กวักไป กวักทั้งปี
กวักจนมี ทองปะ ประดับตัว
-๐-
ขอเกิดใหม่ เป็นแมว แถวแถวนี้
งานไม่มี สำราญ นั่งยิ้มหัว
ใครจะแหย่ อย่างไร ก็ไม่กลัว
ตากวาดทั่ว "แมวส่าย" สบายใจ...จริงๆนะเออ...
-๐-

ขอบคุณภาพ - สาวเครือฟ้า
บ้านกลอนน้อย ลิตเติลเกิร์ล

[พิมพ์วาส]

แมวไม่ยอม

      เมื่อก่อนปิดเทอม โรงเรียนที่พ่อแม่ของฉันทำการสอนอยู่ ได้พานักเรียนไปทัศนศึกษาที่จังหวัดชนบุรี ฉันซึ่งถือโอกาสขอร้องให้แม่ซื้อปลาเส้นมาฝากแมว เพราะเห็นพวกเหมียวๆชอบกันดีนัก ฉันก็ได้รับหน้าที่ดูแลน้อง ๒ วัน และอีก ๑ คืน

     พอถึงกำหนดพ่อและแม่ของฉันซึ่งกลับมา ตอนที่พวกท่านมาถึงที่บ้านตอนนั้นเวลาเที่ยงคืนเกือบค่อนตีหนึ่งแล้ว ฉันซึ่งตื่นมาเปิดประตูบ้านและรายงานการดูแลน้องแล้วนั่งคุยกับแม่นิดหน่อย พอคุยกับแม่ได้สักพักเลยขอกลับเข้าไปนอนต่อ
     แต่ก่อนจะกลับเข้าไปนอน ฉันหยิบถุงปลาเส้นออกมา แล้วแกะออก พวกคุณแมวซึ่งตื่นเพราะเสียงเปิดประตูนั่งกวัดไกวหางไปมาทำตาลุก (รึเปล่า) พวกคุณแมวนอนไกวหางอยู่ที่พรมเช็ดเท้า ตอนนี้เริ่มเข้ามาคลอเคลียฉัน แล้วทำการถูเชิงขอร้องพร้อมประสานเสียง‘แง้วๆ’ เป็นการใหญ่ แต่ฉันคิดว่าที่ถูนี่น่าจะเป็นอาการถูลู่ถูกังมากกว่า แววตาของแมวที่ตื่นในยามกลางคืนยังใสแจ๋ว ผิดกับฉันที่หนังตาหนักอึ้งคล้ายกับโดนหินถ่วงไว้

     พวกคุณแมวก็สาละวนถูฉันกัน ฉันซึ่งถือปลาเส้นอยู่ก็ให้ทีละตัว สักพักพอเห็นปลาเส้นก็หยุดถูฉันแล้วทำท่าเข้าไปดม จากนั้นไม่นานพวกคุณแมวเธอก็ทำท่าสะบัดหน้าสะบัดหางพรืด! ไม่แยแสปลาเส้นที่ฉันให้เลย ฉันก็จำต้องหยิบจากถุงแกะใหม่ขึ้นมาชิมดูบ้าง มีคุณคนหนึ่งบอกว่าปลาเส้นบางชนิดแมวไม่กินเพราะทำจากแป้งแล้วผสมกลิ่นเอา
     ถึงตอนนี้พวกคุณแมวทั้งหลายของฉันเธอจะสะบัดหน้าหนีจากปลาเส้นของฉันไปแล้ว แต่พวกคุณเธอก็ก็ยังร้องอยู่ดี ฉันไม่รู้จะทำอย่างไร เลยได้แต่ลอบถอนหายใจแล้วไปเทอาหารเม็ดให้พวกคุณๆเธอเท่านั้น เมื่อฉันเทอาหารเม็ดให้พวกคุณเธอเหล่าแมวจึงหยุดร้องสักพักพอกินอิ่มกันแล้วพวกคุณแมวเธอก็นอนต่อ เออดีจังหนอคุณแมว...

    ถ้าถามว่าปลาเส้นที่อยู่ในถุงฉันกินไหม ขอตอบว่าไม่เพราะงอนแมวที่สุด ตอนนั้นปลาเส้นถุงนั้นเสร็จเจ้าซูโม่ไปนานแล้ว ซูโม่เป็นหมาที่บ้านฉันเลี้ยงไว้เอง แต่ฉันคิดว่ามันเป็นหมูหรือหมี มากกว่าหมาอีก เพราะตัวของมันอ้วนกลมและใหญ่เกินพันธุ์เหลือเกิน

http://my.dek-d.com/pimwat/blog/  (แมวหนูน่ารักไหมล่ะ)

[กรกช]

แมวไม่ยอม


http://my.dek-d.com/pimwat/blog/  (แมวหนูน่ารักไหมล่ะ)

#๑๐๐

-๐-
กระทู้นี้ ทรงเครื่อง เรื่องสารพัด
อาจมีสัตว์ เพ่นพ่าน รำคาญไหม
บ้างน่ารัก บ้างน่าขำ ทำนองไทย
เล่าเรื่องไว้ ให้ชิม อมยิ้มดู
-๐-
ได้อ่านเรื่อง แมวไม่ยอม ของพิมพ์วาส
แมวฉลาด กว่าคน ทนอดสู
การตลาด การค้า กำไรชู
แมวไม่รู้ แมวไม่กิน สิ้นราคา
-๐-
แต่ซูโม่ โตใหญ่ คล้ายหมีหมู
เขาก็รู้ แมวเมิน เลยเดินหา
เขาก็รู้ เจ้านาย ส่งให้มา
เพราะรักษา น้ำใจ ใช่อยากกิน
-๐-

[yaguza]

เรื่องแมวแมว หมาหมา ว่าไปเรื่อย
ลมเอื่อยเอื่อย  เหยาะย่าง บนทางหิน
ใบไม้แห้ง ร่วงหล่น อยู่บนดิน
ยังได้ยิน ไก่ขัน กระชั้นมา

มาดุ่มเดิน โดดเดี่ยว และเปลี่ยวที่
รู้อย่างนี้ อยู่บ้าน สำราญกว่า
ให้รู้สึก นึกกลัว จนตัวชา
ใส่เกียร์หมา ทันใด ไปละโยม


ยากูซ่า..

[กรกช]

#๑๐๘

-๐-
อ้าว ! กระโจน หนีหาย ลับไปแล้ว
เห็นรอยแนว เป็นทาง กลางดงโขม
ปล่อยเพื่อนยาก ลิ้นห้อย คอยตะโบม
ต้องจุดโคม เรียกถาม ยามค่ำคืน
-๐-
เจ้าตัวเล็ก เล็บสวย สำรวยเสียง
มามองเมียง หมอบหมาย ตะกายขืน
กระดิกดิ๊ก สะบัดงับ กระโดดยืน
หวังมือชื่น ตบหัว ทิ้งตัวกาง
-๐-
มาอ้อนรอ เจ้าของ มองก็เห็น
ลิ้นเลียเป็น คราบน้ำ ทำโดดห่าง
พอแหย่เจ้า เจ้าก็ถอย คอยเห่าพลาง
กระดิกหาง ระรัว ยั่วให้ดู
-๐-
เจ้าเพื่อนยาก ของฉัน นั้นสุนัข
เลี้ยงฟูมฟัก "พูเดิล"กลาย สายพันธุ์อยู่
อุตส่าห์ตั้ง ชื่อไพเราะ เพราะขาวชู
"ไข่ตุ๋น"คู่ พี่สาว "ไข่ดาว"เอย
-๐-

[เนิน จำราย]

หนู”บุญหลง”บ่งแล้วแนวบอกนี้     
เป็นหมาที่หมดทางไปข้างไหน
          ตกระกำลำบากซากอาลัย               
ครั้งน้ำใหญ่ปีห้าสี่น้องพี่รู้

    ลอยกับน้ำตามธารมาบ้านฉัน         
ประคองทันข้อเท้าฉวยเอาอยู่
        ถึงเดี๋ยวนี้ดีนักรักเอ็นดู                     
ยังเลี้ยงชูเลียชามยามกินแล้ว

       ตัวสูงใหญ่ใสผ่องผิวย่องมัน             
ไม่ดื้อรั้นน่าเลี้ยงเห่าเสียงแจ้ว
    ทำลนลานคลานเต้นเล่นกับแมว       
ทั้งส่อแววซื่อสัตย์ผูกมัด “เนิน”

   ร่วมเพื่อนยา หม่า,เหมี่ยว ข้องเกี่ยว “หลง”       
เหมือนเผ่าพงศ์เดียวกันน่าสรรเสริญ
  ลองมองเมียงเยี่ยงหมาอย่าหมางเมิน         
จับมือเดินชูเขตประเทศไทย   

 เนิน เอาเข้าแล้ว

[กรกช]

#๑๕๓

-๐-

เขาคงพร่ำคงพลอดแล้วกอดหมับ
เขาคงจับคงต้องด้วยปองหมาย
เขาคงชิดคงเชยคุ้นเคยกาย
เขาคงหายคงห่างหนีร้างกัน

-๐-

เธอเลยเศร้าเลยหงอยรอคอยหวัง
เธอเลยนั่งเลยนิ่งทอดทิ้งฉัน
เธอเลยเบื่อเลยบ่นพองขนชัน
เธอเลยหันเลยร้องเสียงก้อง....

เมี้ยวววว....

-๐-

แบบว่าอารมณ์ไม่ดีน่ะ

 

หมายเหตุ : ขออภัยใช้คำผิด พลอด ใช้ ล ลิง
             ในบทเดิมเขียนเป็น พรอด ขอแก้ไข

[กรกช]

#๑๕๕

-๐-
เธอก็รู้ก็ทำเหมือนย้ำฉัน
เธอก็หันก็มองคอยจ้องเหลียว
เธอก็อ้อนก็ออดพลอพลอดเชียว
เธอก็เหมียวก็คลอพนอชม
-๐-
ฉันก็เดาก็ดูว่าคู่หาย
ฉันก็ทายก็คิดว่าจิตขม
ฉันก็เห็นก็รู้ว่าดูซม
ฉันก็ก้มก็แซวว่าแมวงอน
-๐-
ก็ไม่มีไม่เอ่ยเฉลยชื่อ
ก็ไม่อือไม่อาพาดคาหมอน
ก็ไม่กินไม่เอาไม่เข้านอน
ก็ไม่ป้อนไม่ช่วยเดี๋ยวป่วยนาน
-๐-
จะป้อนข้าวป้อนปลาจัดหาให้
จะป้อนไก่ป้อนตับสำรับหวาน
จะป้อนหยูกป้อนยาดูอาการ
จะป้อนปานป้อนเด็กเล็กเล็กเลย
-๐-
จะช่วยอุ้มช่วยพาทำหน้าที่
จะช่วยชี้ช่วยฟังไม่นั่งเฉย
จะช่วยเช็ดช่วยล้างเหมือนอย่างเคย
จะช่วยเอ่ยช่วยผ่อยามหมอมา
-๐-
อยากให้สร่างให้ลดและหมดไข้
อยากให้ไวให้ว่องเดินคล่องหนา
อยากให้กินให้เก่งหมดเข่งปลา
อยากให้ตาให้หูเห็นหนูเดิน
-๐-
ก็เป็นห่วงเป็นใยหวังให้สุข
ก็เป็นทุกข์เป็นเหงาเจ้าห่างเหิน
ก็เป็นเพื่อนเป็นมิตรใกล้ชิดเพลิน
ก็เป็นเกินเป็นแมวก็แล้วกัน
-๐-


ผ่อ = ดู (ภาษาภาคเหนือ)

สาวน้อยลิตเติลเกิร์ล ฝากขมวดไว้ที่หัวคิ้ว
นั่งหน้านิ่ว ไม่เป็นอันทำสิ่งใด ต้องแก้ไขปริศนา
ว่ากลบทใดหนอเขียนออกมา
ค้นตำรา อ้างอิงจึงกระจ่างใจ
ประกอบด้วย ๒ กลเด่น วิเคราะห์แล้วรับ
จตุรงค์ประดับ เน้นจับสองคำแรกไว้
กินนรเก็บบัว มีคำที่ ๒ คำที่ ๔ เหมือนกันไง
ประกอบได้ เป็นบทกลอนใช้อ้อนแมว
ส่วนหมายเหตุนี้ก็เป็นกลเหมือนกันนะ
ใครจะตอบโจทย์เฉลยไปให้ใสแหนว
ว่าคือกลกลอนอะไรใช้เป็นแนว
แล้วจะกลับมาเด้อ....



ขอบคุณสาวน้อยลิตเติลเกิร์ลที่เขี่ยลูกให้

[...สียะตรา..]

เกิดเป็นแมว แย่หนา ถูกว่าค่อน
อากาศร้อน ฝนไม่มา ฟ้าใสแหนว
ก็กลุ้มรุม โจมจับ บังคับแมว
แห่แหนแล้ว สาดน้ำ พร่ำฝนมา
-๐-
แมวชอบเดิน ที่สูง มิยุ่งย่ำ
เพราะที่ต่ำ คอยฟัง ระวังหมา
ถูกบ่นติ กินบนเรือน อี้หลังคา
อนาถว่า ทำอย่างไร ไม่ได้ดี
-๐-
บางคนรัก พาแมว ไปเลี้ยงด้วย
กลับให้ช่วย เรียกหา ลูกค้านี่
เป็นแมวกวัก กวักไป กวักทั้งปี
กวักจนมี ทองปะ ประดับตัว
-๐-
ขอเกิดใหม่ เป็นแมว แถวแถวนี้
งานไม่มี สำราญ นั่งยิ้มหัว
ใครจะแหย่ อย่างไร ก็ไม่กลัว
ตากวาดทั่ว "แมวส่าย" สบายใจ...จริงๆนะเออ...
-๐-






.....................







......ขอแบบนี้สักหนึ่งละกัลลล...เพราะฟันสวย

...แถมหยอดย้วยสายตาน่าเกรงขาม

...มีเอาไว้เฝ้าแหนแทนแขกยาม

...โจรคงคร้ามใบหน้า...วิฬาร์...เฮ





.....เสียดายดึงภาพเหมียว...ฟันดี.....กระทู้แรกสุดมาไม่เป็นค่ะ...

[กรกช]

#๑๖๑

กาลครั้งหนึ่ง เมื่อไม่นานมานี้
จิ้งจกตัวหนึ่ง หากินวนเวียนอยู่ในห้องน้ำ
ห้องน้ำแห่งนั้นปูกระเบื้องสีขาว
แต่ตกแต่งคาดตัดด้วยกระเบื้องสีแดงแถวหนึ่ง สูงจากพื้นราว ๆ ๑๒๐ ซ.ม.
จิ้งจกตัวนั้น เดินไต่ฝาผนังด้วยความสำราญบานใจ ไร้ภัยใด ๆ มากล้ำกราย
ทันใด ห้องน้ำที่ว่างเปล่า ถูกรุกล้ำด้วยสิ่งมีชีวิตอื่น ซึ่งอาจจะเป็นภัยต่อมัน
"ทำอย่างไรดี เราเดินเล่นจนไม่ระมัดระวังตัว" มันคิด
"เขตปลอดภัยก็อยู่สูงเกินกว่าที่เราจะรีบวิ่งไปได้ทัน" มันพยายามคิด
"หากเราวิ่งผ่านพื้นที่โล่งแจ้ง สิ่งนั้นต้องเห็นเราแน่ ๆ
  เพราะพื้นที่นั้นเป็นสีขาว" มันเริ่มตกใจ
"อย่ากระนั้นเลย เราแอบอยู่ตรงกระเบื้องสีแดงนี่แหละ" มันตัดสินใจ
"เพราะว่าเราคือสิ่งมีชีวิตที่ปรับตัวให้กลมกลืนกับสภาพแวดล้อมได้ดี"
มันนึกถึงความสามารถพิเศษของมัน
"เราเชื่อว่า เราปลอดภัยแน่นอน" มันยิ้มอย่างมั่นใจ

(สลับฉาก)

ชายคนหนึ่งเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำ แลเห็นสิ่งมีชีวิตหนึ่งอยู่ที่ฝาผนังห้องน้ำ
ห้องน้ำแห่งนั้นปูกระเบื้องสีขาว
แต่ตกแต่งคาดตัดด้วยกระเบื้องสีแดงแถวหนึ่ง สูงจากพื้นราว ๆ ๑๒๐ ซ.ม.
สิ่งมีชีวิตตัวนั้นเคลื่อนไหวด้วยความตกใจ
แล้ววิ่งเข้าไปพรางตัวอยู่ตรงแถบกระเบื้องตัดคาดสีแดง
แม้ว่าเขาจะเคลื่อนตัวเข้าไปใกล้ สิ่งมีชีวิตนั้นก็ไม่ขยับเขยื้อน
จนเขาอาบน้ำเสร็จเรียบร้อย เขาสังเกตุว่า สิ่งมีชีวิตนั้นยังคงอยู่ที่เดิม

(สลับฉาก)

จิ้งจกตัวนั้น หลังจากพรางตัวอยู่ตรงแถบกระเบื้องตัดคาดสีแดงแล้ว ก็ไม่ขยับไปไหน
"เราเชื่อว่า เราปลอดภัยแน่นอน" มันยังมั่นใจอยู่
"ทำไมเจ้าสิ่งนั้นจะต้องเข้ามาใกล้เราขนาดนี้ด้วยนะ อันตรายเหลือเกิน"
มันเบิ่งตามองอย่างหวั่นใจ พร้อมที่จะวิ่งโกยแน่บถ้าจำเป็น
"แต่ยังหรอก เราเชื่อว่า เรายังรับมือกับสถานการณ์ได้อยู่"
มันพยายามอย่างสูงที่จะเปลี่ยนสีตัวจาก สีเทาเขียว เป็น สีเทาแดง

(สลับฉาก)

ชายคนนั้นหันกลับมามองสิ่งมีชีวิตตัวนั้นแล้วคิดในใจ
"มันคงคิดว่าพรางตัวได้ยอดเยี่ยมแล้วกระมัง
 ยังไง้ยังไง มันก็ยังเห็นได้ชัด ๆ อยู่ดี แต่น่าแปลกใจที่อยู่ใกล้คนขนาดนี้แล้ว
 มันไม่วิ่งหนีให้พ้นระยะ ยังยอมเกาะนิ่งอยู่อย่างนั้น"
เขาถอนหายใจยาว ด้วยความสบายกายสบายใจ หลังจากอาบน้ำเสร็จ
แล้วก็ออกจากห้องไป

(สลับฉาก)

หลังจากสิ่งมีชีวิตนั้นออกจากห้องไป
จิ้งจกตัวนั้นถอนหายใจยาวอย่างโล่งอก(เลียนแบบสิ่งมีชีวิตที่เพิ่งออกจากห้องน้ำไป)
"ช่างโชคดีจริงเราวันนี้ ที่ปลอดภัย" มันยิ้มอย่างมีความสุข
"แสดงว่าเราสามารถพรางตัวเป็นสีแดงได้" มันกระหยิ่มใจ
"แต่เราต้องระมัดระวังกว่านี้ เพราะเราอาจไม่โชคดีในครั้งต่อ ๆ ไป" มันเตือนตัวเอง
"แล้วเราต้องเอาประสพการณ์ครั้งนี้ไปถ่ายทอดบอกต่อที่บ้านกลอน
 เผื่อจะเป็นประโยชน์ต่อผู้อื่นได้" มันตั้งใจ

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า...ทำสิ่งใด อย่าคิดว่าไม่มีใครรู้เห็น

แล้วท่านคิดว่า...ตัวท่านเป็นสิ่งมีชีวิตตัวไหน ?
โปรดระมัดระวังในการเลือกคำตอบ...
เพราะคำตอบนั้นอาจ (สลับฉาก) เป็นตรงกันข้ามโดยไม่รู้ตัว...

ขอบคุณภาพประกอบจากอินเทอร์เน็ต

[ช่วงนี้ไม่ว่าง]

#๑๖๑

กาลครั้งหนึ่ง เมื่อไม่นานมานี้
จิ้งจกตัวหนึ่ง หากินวนเวียนอยู่ในห้องน้ำ
ห้องน้ำแห่งนั้นปูกระเบื้องสีขาว
แต่ตกแต่งคาดตัดด้วยกระเบื้องสีแดงแถวหนึ่ง สูงจากพื้นราว ๆ ๑๒๐ ซ.ม.
จิ้งจกตัวนั้น เดินไต่ฝาผนังด้วยความสำราญบานใจ ไร้ภัยใด ๆ มากล้ำกราย
ทันใด ห้องน้ำที่ว่างเปล่า ถูกรุกล้ำด้วยสิ่งมีชีวิตอื่น ซึ่งอาจจะเป็นภัยต่อมัน
"ทำอย่างไรดี เราเดินเล่นจนไม่ระมัดระวังตัว" มันคิด
"เขตปลอดภัยก็อยู่สูงเกินกว่าที่เราจะรีบวิ่งไปได้ทัน" มันพยายามคิด
"หากเราวิ่งผ่านพื้นที่โล่งแจ้ง สิ่งนั้นต้องเห็นเราแน่ ๆ
  เพราะพื้นที่นั้นเป็นสีขาว" มันเริ่มตกใจ
"อย่ากระนั้นเลย เราแอบอยู่ตรงกระเบื้องสีแดงนี่แหละ" มันตัดสินใจ
"เพราะว่าเราคือสิ่งมีชีวิตที่ปรับตัวให้กลมกลืนกับสภาพแวดล้อมได้ดี"
มันนึกถึงความสามารถพิเศษของมัน
"เราเชื่อว่า เราปลอดภัยแน่นอน" มันยิ้มอย่างมั่นใจ

(สลับฉาก)

ชายคนหนึ่งเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำ แลเห็นสิ่งมีชีวิตหนึ่งอยู่ที่ฝาผนังห้องน้ำ
ห้องน้ำแห่งนั้นปูกระเบื้องสีขาว
แต่ตกแต่งคาดตัดด้วยกระเบื้องสีแดงแถวหนึ่ง สูงจากพื้นราว ๆ ๑๒๐ ซ.ม.
สิ่งมีชีวิตตัวนั้นเคลื่อนไหวด้วยความตกใจ
แล้ววิ่งเข้าไปพรางตัวอยู่ตรงแถบกระเบื้องตัดคาดสีแดง
แม้ว่าเขาจะเคลื่อนตัวเข้าไปใกล้ สิ่งมีชีวิตนั้นก็ไม่ขยับเขยื้อน
จนเขาอาบน้ำเสร็จเรียบร้อย เขาสังเกตุว่า สิ่งมีชีวิตนั้นยังคงอยู่ที่เดิม

(สลับฉาก)

จิ้งจกตัวนั้น หลังจากพรางตัวอยู่ตรงแถบกระเบื้องตัดคาดสีแดงแล้ว ก็ไม่ขยับไปไหน
"เราเชื่อว่า เราปลอดภัยแน่นอน" มันยังมั่นใจอยู่
"ทำไมเจ้าสิ่งนั้นจะต้องเข้ามาใกล้เราขนาดนี้ด้วยนะ อันตรายเหลือเกิน"
มันเบิ่งตามองอย่างหวั่นใจ พร้อมที่จะวิ่งโกยแน่บถ้าจำเป็น
"แต่ยังหรอก เราเชื่อว่า เรายังรับมือกับสถานการณ์ได้อยู่"
มันพยายามอย่างสูงที่จะเปลี่ยนสีตัวจาก สีเทาเขียว เป็น สีเทาแดง

(สลับฉาก)

ชายคนนั้นหันกลับมามองสิ่งมีชีวิตตัวนั้นแล้วคิดในใจ
"มันคงคิดว่าพรางตัวได้ยอดเยี่ยมแล้วกระมัง
 ยังไง้ยังไง มันก็ยังเห็นได้ชัด ๆ อยู่ดี แต่น่าแปลกใจที่อยู่ใกล้คนขนาดนี้แล้ว
 มันไม่วิ่งหนีให้พ้นระยะ ยังยอมเกาะนิ่งอยู่อย่างนั้น"
เขาถอนหายใจยาว ด้วยความสบายกายสบายใจ หลังจากอาบน้ำเสร็จ
แล้วก็ออกจากห้องไป

(สลับฉาก)

หลังจากสิ่งมีชีวิตนั้นออกจากห้องไป
จิ้งจกตัวนั้นถอนหายใจยาวอย่างโล่งอก(เลียนแบบสิ่งมีชีวิตที่เพิ่งออกจากห้องน้ำไป)
"ช่างโชคดีจริงเราวันนี้ ที่ปลอดภัย" มันยิ้มอย่างมีความสุข
"แสดงว่าเราสามารถพรางตัวเป็นสีแดงได้" มันกระหยิ่มใจ
"แต่เราต้องระมัดระวังกว่านี้ เพราะเราอาจไม่โชคดีในครั้งต่อ ๆ ไป" มันเตือนตัวเอง
"แล้วเราต้องเอาประสพการณ์ครั้งนี้ไปถ่ายทอดบอกต่อที่บ้านกลอน
 เผื่อจะเป็นประโยชน์ต่อผู้อื่นได้" มันตั้งใจ

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า...ทำสิ่งใด อย่าคิดว่าไม่มีใครรู้เห็น

แล้วท่านคิดว่า...ตัวท่านเป็นสิ่งมีชีวิตตัวไหน ?
โปรดระมัดระวังในการเลือกคำตอบ...
เพราะคำตอบนั้นอาจ (สลับฉาก) เป็นตรงกันข้ามโดยไม่รู้ตัว...

ขอบคุณภาพประกอบจากอินเทอร์เน็ต

เอ่อ.....เข้าท่าครับ.....อ่านแล้วได้แง่คิดดี
แต่ผมคิดว่าผมเปรียบเป็นสิ่งมีชีวิตที่เข้าไปอาบน้ำนะครับ เพราะว่าเดินเข้าไปแบบเปิดเผยตรงๆ  กล้าเผชิญหน้าไม่ได้หลบๆซ่อนๆ
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า อะไรที่คิดว่าปลอดภัยแล้วแท้จริงมันไม่ปลอดภัย  สิ่งที่คิดว่าไม่มีใครรู้เห็นแล้วมันก็ยังไม่แน่เสมอไปหรอก
ต่างแต่ว่าผู้ที่เห็นนั้นเขาจะลงมือหรือไม่เท่านั้นเอง

[กรกช]

#๑๖๒

-๐-
ก็ฉันไม่ ชอบกิน จิ้งจกจ้ะ
ก็เคยละ เขาไว้ ในแห่งที่
ก็ฉันอยู่ ของฉัน แถวแถวนี้
ก็จะหนี ไปไหน ได้ล่ะเอ๊อ...
-๐-


ท่านช่วงนี้ไม่ว่าง ไม่อยากเป็นจิ้งจก
พร้อมเหตุผลประกอบ
แล้วคนอื่นล่ะ เลือกได้รึยัง
กรกชยกปริศนานี้ขึ้นมาให้วิจารณ์
ว่าสังคมและธรรมชาติ
เป็นมา เป็นอยู่ เป็นไป อย่างไร
เมื่อมองดูด้วยมุมที่ต่างกัน




ขอบคุณภาพประกอบจากอินเทอร์เน็ต

[ไพร พนาวัลย์]

เราจะเป็นอะไรไม่สำคัญ
สำคัญอยู่ที่ว่า วันนี้ เราทำดีที่สุดแล้วหรือยัง?
หรือจะมัวนั่งบนบานสารกล่าวให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลาย ช่วยเสกสรรสิ่งที่ต้องการให้หน่อยถิด
หรือจะนั่งงอมือเท้ารอโชคชะตาตามที่ท่านหมอบอกว่าจะมีโชคใหญ่
แต่ถึงจะอย่างไร เมื่อเราทำดีที่สุดแล้ว
ก็จงรอคอย ดั่งหว่านข้าวพันธ์ดีลงผืนนาที่ไถแปรไว้อย่างดีแล้ว
และคอยกำจัดเพลี้ย หนอน และหญ้าที่จะขึ้นมาแย่งอาหารของข้าว
และคอยดูน้ำ ให้ปุ๋ยตามสมควร
แล้วก็จงนั่งอย่างสบายใจเถิดว่า เราทำหน้าที่อย่างดีที่สุดแล้ว อะไรจะเกิด ก็ขอนิมนต์ให้มันเกิดโลด
เราไม่มีอำนาจที่จะไปบังคับให้ข้าวออกรวงได้เลย แม่นบ่ ท่านผู้เจริญเอย?

ลุงไพร

[กรกช]

#๑๖๓

-๐-
จับประเด็น สรุปความ ตามลุงไพร
เป็นอะไร ไม่สำคัญ นั้นใช่เน่อ
หากเป็นคน ต้องตั้งใจ ใฝ่การเจอ
ไม่หลงเพ้อ บนบาน งานต้องทำ
-๐-
ถ้าหากมี ภัยมา ต้องกล้าสู้
เค้นความรู้ ประสพการณ์ หากพาลกล้ำ
ขอเพียงให้ ดีสุดนี้ ที่ต้องจำ 
ใช้เป็นคำ เตือนตน ให้พ้นภัย
-๐-
ดั่งจิ้งจก เกาะอยู่ รู้แห่งที่
รู้วิธี จัดการ ปัญหาได้
จะพรางตัว หรือวิ่งต่อ ก็ทำไป
ทั้งหมดไซร้ ต้องทำ เต็มกำลัง
-๐-


ประเด็นปริศนานี้ อยู่ที่

ใครหรืออะไรคือปัญหา ๑
วิธีจัดการกับปัญหา ๑
มุมมองของปัญหาที่แตกต่างกัน ๑
กฎของธรรมชาติ ๑

มิติทั้งหมดแปลเป็นคำตอบในใจแต่ละท่าน
หากประสงค์วิจารณ์เพิ่มเติม
ขอเรียนเชิญ

[ดาว อาชาไนย]

ใครคงไม่รู้ว่าจิ้งจกคิดอะไรอยู่

มันคิดว่ามนุษย์นี่ช่างประหลาดแท้ ๆ
ฝาห้องน้ำก็มีอยู่แล้ว
ยังไปทำพื้นอีกทำไมก็ไม่รู้

[กรกช]

ใครคงไม่รู้ว่าจิ้งจกคิดอะไรอยู่

มันคิดว่ามนุษย์นี่ช่างประหลาดแท้ ๆ
ฝาห้องน้ำก็มีอยู่แล้ว
ยังไปทำพื้นอีกทำไมก็ไม่รู้

#๑๖๕

-๐-
ขำลุงดาว กล่าวหา ว่ามนุษย์
ประหลาดสุด แสนรู้ ปูผนัง
จิ้งจกเดิน ลื่นเอียง หล่นเสียงดัง
ไม่ระวัง ท้องแหลก กระแทกตำ
-๐-
ยังไม่ชัด ว่าใคร่ เป็นใครแน่
กลับมองแง่ จิ้งจก ตกพื้นคว่ำ
แล้วแปลกใจ มนุษย์หนอ พ่อช่างทำ
เลยเป็นกรรม ของสัตว์ สะบัดงอน
-๐-

[panthong.kh]

อย่าไปเรียก ลุงดาว จักหนาวเหวย
เรียกพี่เลย ดีไหม ให้กอดหมอน
ขืนเรียกลุง ยุ่งตาย สายตาวอน
เรียกพี่ก่อน นอนหนุน แสนอุ่นใจ

ในบ้านกลอน เขานั้น เรียกกันพี่
เรียกลุงนี่ มีเคือง จักเรื่องใหญ่
อีกปู่ตา ห้ามเด็ดขาด พลาดพลั้งไป
เรียกพี่ให้ หนึ่งพัน นะท่านกรฯ
พันทอง
 

[กรกช]

#๑๖๖

-๐-
ก็เทียบเคียง ตัวเรา เข้ามาตั้ง
ด้วยวัยยัง (เหลือ)น้อย ค่อยค่อยสอน
ไม่เรียก"ลุง" เรียก"ยุง"ได้ ไหมบังอร
แม่สาวค่อน เตือนแหย่ ให้แก้ตัว
-๐-
เผลอ"ลุงไพร" "ลุงดาว" เหมา"ลุงนพ"
เผลอเกือบครบ ส.ว. ขอเรียกทั่ว
ยังแต่"ป้า" "อาอึ้ม" รึ่มรึ่มชัวร์
เกือบเผลอมั่ว เรียกไป ตายแน่นอน
-๐-

[รพีกาญจน์]

เขียนในห้องพระ ขออนุญาตไม่สัมผัส

เป็นผู้น้อย คอยตาม งามพยัก
ผู้คนรัก ทักทอ ต่อครับขา
มิอื้ออึง ขึงคำ จำนรรจา
รับบัญชา ก้มค้อม พร้อมลาลาน

ปรับเปลี่ยนพักตร์ ลักษณะ ปรุงสภาพ
คล้อยซึมซาบ กลิ่นไอ ในสถาน
แปลงอารมณ์ ชมชอบ กับกรอบงาน
สร้างสมาน ไมตรี ดีทุกคน

เป็นผู้น้อย ลอยตัว ชัวร์ไว้ก่อน
ผู้รอรอน ขัดแข้ง ทุกแห่งหน
ทั้งกระทิง สิงห์สาง ทางสกล
อาจมิพ้น ทุกข์ยาก ลำบากตาย

ดังจิ้งจก ตกหัว เอาตัวรอด
ยอมถอยถอด หนังหนี สีเดิมหาย
เข้าฝาไม้ ไต่เกาะ พื้นเลาะราย
คลาดแคล้ว แมวตะกาย ร้ายไม่มี

ถ้าฝืนตราก อยากตรำ ธรรมชาติ
ภัยพิฆาต สู่ตน ท้ายป่นปี้
เชี่ยวอย่าขวาง ทางอย่ากั้น ปันพอดี
ความสุขี สดใส ไม่สร่างซา

เสนออีกแนวเน่อครับคุณกรกช

 

รพีกาญจน์

[กรกช]

#๑๖๙

เรียน ท่านรพีฯ

ขอติดกลอนและจับจองพื้นที่ไว้ก่อน
จะกลับมาต่อกลอนภายหลัง
ด้วยมีกิจต้องเดินทางไปต่างจังหวัด
สองสัปดาห์นี้ ขออนุญาตห่างบ้านกลอนชั่วคราว

ขอคารวะ

กรกช

๑๖ พฤษภาคม ๒๕๕๖