ยิ่งหนาวเหน็บยิ่งเจ็บร้าว
หนาว ยิ่งหนาว ความหนาว แต่คราวไหน
เจ็บ ยังเจ็บ ลึกลงไป หัวใจนี่
จำ ไม่จำ ปล่อยให้เจ็บ ได้ทุกที
ใคร หนอใคร ทำแผลนี้ จนฝังรอย
ยิ่งเหน็บหนาวคราวไหนใจหวั่นหวิว
มีรอยริ้วลึกร้าวพาลเหงาหงอย
ยิ่งหนาวเหน็บยิ่งเจ็บร้าวจิตเลื่อนลอย
ไร้คนคอยคลายหนาวจึงเศร้าทรวง
คิดถึงหนาวในวันผ่านให้รานร้าว
คิดถึงคราวแนบชื่นคืนลาล่วง
คิดถึงกันบ้างหรือเปล่าเอ่ยถามทวง
คิดถึงห่วงหวนหาหรือเปล่าเลย
หนาวครั้งใดอยากได้ไออุ่นเก่า
ตอนนี้เหงาหนาวนักยากเฉลย
ได้แต่เพียงซ่อนความเหงาเหมือนอย่างเคย
แล้วปล่อยเลยให้หนาวสุมคลุมหัวใจ
