นกแก้วเรียนธรรม

ลึกๆในใจนั้นยังหวั่นไหว
ความเป็นไปในชีวิตเหมือนผิดฝา
ทุกสิ่งล้วนเบือนบิดผิดเจตนา
ต้องก้มหน้ารับกรรมที่ทำไป

รู้ทั้งรู้โลกนี้มีแต่เรื่อง
ที่ขุ่นเคืองเปลืองอารมณ์ตรมหมองไหม้
รู้ทั้งรู้โลกนี้ไม่มีอะไร
ตายเมื่อใดกายเราเป็นเถ้าธุลี

.........(ในความเป็นจริง)...........

เหมือนนกแก้วท่องธรรมจำไปใช้
ไม่เข้าใจลึกซึ้งถึงวิถี
ได้แต่คอยอดทนเป็นคนดี
อาจจะมีท้อบ้างในบางครา

ทำดีย่อมได้ดีมีความสุข
ทำชั่วต้องทนทุกข์ถูกตราหน้า
ลาภยศเงินทองของมายา
ไขว่คว้าเปลืองเปล่าถูกเอาคืน

..........(ในความเป็นปุถุชน).........

แต่ความสุขตรงหน้าคว้าไว่ก่อน
กิเลสร้อนเผาใจไม่อาจฝืน
ลืมรสธรรมนำทางสุขยั่งยืน
ต้องกล้ำกลืนภายหลังนั่งทำใจ

ชีวิตจึงสะดุดฉุดให้คิด
ยิ่งยึดติดยิ่งทุกข์ถมจมหมองไหม้
ยอมปล่อยวางว่างจิตจากภายใน
ทุกสิ่งไซร้อนิจจังอนัตตา

...................(ในใจจริง).......................

ท่องธรรมมะเท่าไรก็ไม่ซึ้ง
เข้าไม่ถึงจึงได้แต่โหยหา
ธรรมคือเครื่องปลอบใจวัยชรา
ในเวลาแก่เฒ่าเฝ้าเพียรธรรม..

งง....

	ผู้เขียน	หัวข้อ: นกแก้วเรียนธรรม (อ่าน 1719 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้