นักเรียนชายชื่อ นายโข่ง

อยู่โรงเรียนคุณครูขู่แต่ฉัน
เริ่มแต่จันทร์ถึงศุกร์ทุกข์เหลือหลาย
ให้การบ้านรายวันนั้นมากมาย
เหนื่อยจะตาย ป.สี่หลายปีครอง

จึงเริ่มเขียนกลอนกานต์ส่งวันนี้
รีบเร็วรี่หากช้าเพิ่มมาสอง
ภาษาไทยชัดคำย้ำทำนอง
มีคล้องจองสำผัสได้คัดมา

เพื่อนจัดงานสังสันทน์ในวันพรุ่ง
คือเรื่องยุ่งของฉันท์นั้นเชียวหนา
ส่วนกับข้าวที่รู้มีปูปลา
ไก่ต้มข่าข้าวสุขสนุกจัง

ต้องอยู่เย้าทำงานการบ้านมาก
จะออกปากผู้ใดให้หมดหวัง
ความปราณีหดหายคร้ายเงาบัง
ทำปึงปังเมิลดูทุกผู้คน

ชักจะหิวแล้วนาหาข้าวก่อน
ร้านป้าอ้อนอยู่ชิดติดถนน
สองสามโค้งเดินไปไม่วกวล
มีหรือจนย่อมเยาว์ขายเอาบุณ

ยังเจือจาลผักเคียงเรียงให้ด้วย
คือว่าช่วยคนละนิดจิตร์เกื้อหนุน
รายได้หักกำไลใช้เป็นทุน
พอได้ลุ้นวันใหม่ขายยาวนาน

เขียนมาได้ห้าบทหมดความรู้
นำส่งครูดีใจคงได้ผ่าน
จึงเลี่ยงออกจากห้องของอาจารย์
กลับเรียกขานไปหาว่าผิดมี

อะไรกันนักหนามากลั่นแกล้ง
กลอนชัดแจ้งอ่านอยู่รู้เห็นนี่
จะให้นำมาแก้แย่นะซี
ขอน้องพี่ตรวจนิด ผิดไหนกัน.

นพ
19ก.ย.55