ผิดหรือถูก ปลูกข่าว เรื่องฉาวโฉ่
เณรคำโผล่ โต้เถิด อย่าเปิดหนี
หากผิดจริง ยิ่งกว่า อลัชชี
เป็นสมี ตีตรา ว่าไม่อาย
หากไม่ผิด จิตพร้อม น้อมเคารพ
หากผิดพบ จบกัน ฝันสลาย
กระแสข่าว กล่าวเห็น ประเด็นราย
มีมากมาย หน่ายดู ไว้หูฟัง
เห็นแต่แรก แปลกใจ ไยท่านหนุ่ม
ศรัทธารุม หุ้มล้อม พร้อมไหลหลั่ง
ธรรมดา พระดี ที่เด่นดัง
จะเข้มขลัง ยังเยาว์ ไม่เข้าที
หากกล่าวอ้าง ทางธรรม พระสัมพุทธ
ผู้วิสุทธิ์ ผุดผ่อง มิหมองศรี
เป็นพระสงฆ์ ทรงมรรค สมังคี
ย่อมมีดี ชี้ชัด อาตมา
ทั้งข้อวัตร ชัดแจ้ง แทงตลอด
คำเทศน์พลอด ยอดเยี่ยม เปี่ยมหรรษา
มิผิดแผก แปลกธรรม สัมพุทธา
จึงตีตรา อริยะ พระสังโฆ
นี่แค่เรื่อง เบื้องต้น บนสังเกต
ยังเหลือเหตุ มากมาย หลายแง่โผล่
เท่าที่เห็น เณรคำ ทำตัวโก้
แต่แรกโถ โอ้..ร้อง เลยตรองดู
ลางสังหรณ์ ตอนแรก มิแปลกจิต
พอข่าวติด ปิดหน้า ระอาสู
คาดไม่ผิด คิดไว้ ไม่นานรู้
ถึงหดหู่ สู้ปลง ลงที่กรรม
อริยะ จะยาก หากยังหนุ่ม
กิเลสกุม สุมใน จนใจต่ำ
ปัจจุบัน มันยาก หากถึงธรรม
ต้องตรากตรำ บำเพ็ญ เคี่ยวเข็ญนาน
ต่างสมัย ในก่อน ตอนองค์พุทธ
ถึงวิมุตติ หลุดง่าย หน่ายสงสาร
กิเลสบาง ต่างทุน บุญบันดาล
จึงประหาร มารใน ไม่ยากเย็น
ก็เพราะ "คำ" ทำเหตุ เลศหมองศรี
"คำ" ป่นปี้ ลี้หลบ มิพบเห็น
เพราะเชื่อ "คำ" พร่ำเอ่ย อย่างเคยเป็น
เป็นประเด็น เช่น "คำ" ย้ำศรัทธา
เพราะเหตุ"คำ" ทำลวง ปวงป้องปก
ความแตกตก ยกเหตุ กิเลสหนา
เพราะเลือมใส ใจสิ้น กลิ่นปัญญา
จึงผวา ครานี้ มีบทเรียน
ศรัทธาธรรม นำใจ หากใครชอบ
ปัญญามอบ ตอบคู่ รู้หลักเขียน
จะไม่โง่ โผล่เจ็บ โดนเหน็บเอียน
พละธรรม นำเพียร เวียนพะนอ
อันทองแท้ แม้หลอม ย่อมทรงค่า
เข้าตำรา พาที นี่แหละหนอ
เมื่อน้ำลง ทรงทรุด ก็ผุดตอ
อย่าได้ขอ รอรับ ท่านกลับมา
อันลูกเมีย เสียที แล้วมีร้อง
แรกจับจ้อง ทองเงิน หวังเพลินหน้า
เอากับพระ ละเว้น เห็นบาปตรา
อื้อฉาวมา ครานี้ เห็นทีกรรม
บ่นเสียนาน งานนี้ มีคติ
อย่าดำริ ชี้เห็น ประเด็นต่ำ
แค่ต้องการ อ่านพบ สบหลักธรรม
เป็นประจำ ทำนอง ของ "มุนี"...
"มุนีน้อย"
เณรคำโผล่ โต้เถิด อย่าเปิดหนี
หากผิดจริง ยิ่งกว่า อลัชชี
เป็นสมี ตีตรา ว่าไม่อาย
หากไม่ผิด จิตพร้อม น้อมเคารพ
หากผิดพบ จบกัน ฝันสลาย
กระแสข่าว กล่าวเห็น ประเด็นราย
มีมากมาย หน่ายดู ไว้หูฟัง
เห็นแต่แรก แปลกใจ ไยท่านหนุ่ม
ศรัทธารุม หุ้มล้อม พร้อมไหลหลั่ง
ธรรมดา พระดี ที่เด่นดัง
จะเข้มขลัง ยังเยาว์ ไม่เข้าที
หากกล่าวอ้าง ทางธรรม พระสัมพุทธ
ผู้วิสุทธิ์ ผุดผ่อง มิหมองศรี
เป็นพระสงฆ์ ทรงมรรค สมังคี
ย่อมมีดี ชี้ชัด อาตมา
ทั้งข้อวัตร ชัดแจ้ง แทงตลอด
คำเทศน์พลอด ยอดเยี่ยม เปี่ยมหรรษา
มิผิดแผก แปลกธรรม สัมพุทธา
จึงตีตรา อริยะ พระสังโฆ
นี่แค่เรื่อง เบื้องต้น บนสังเกต
ยังเหลือเหตุ มากมาย หลายแง่โผล่
เท่าที่เห็น เณรคำ ทำตัวโก้
แต่แรกโถ โอ้..ร้อง เลยตรองดู
ลางสังหรณ์ ตอนแรก มิแปลกจิต
พอข่าวติด ปิดหน้า ระอาสู
คาดไม่ผิด คิดไว้ ไม่นานรู้
ถึงหดหู่ สู้ปลง ลงที่กรรม
อริยะ จะยาก หากยังหนุ่ม
กิเลสกุม สุมใน จนใจต่ำ
ปัจจุบัน มันยาก หากถึงธรรม
ต้องตรากตรำ บำเพ็ญ เคี่ยวเข็ญนาน
ต่างสมัย ในก่อน ตอนองค์พุทธ
ถึงวิมุตติ หลุดง่าย หน่ายสงสาร
กิเลสบาง ต่างทุน บุญบันดาล
จึงประหาร มารใน ไม่ยากเย็น
ก็เพราะ "คำ" ทำเหตุ เลศหมองศรี
"คำ" ป่นปี้ ลี้หลบ มิพบเห็น
เพราะเชื่อ "คำ" พร่ำเอ่ย อย่างเคยเป็น
เป็นประเด็น เช่น "คำ" ย้ำศรัทธา
เพราะเหตุ"คำ" ทำลวง ปวงป้องปก
ความแตกตก ยกเหตุ กิเลสหนา
เพราะเลือมใส ใจสิ้น กลิ่นปัญญา
จึงผวา ครานี้ มีบทเรียน
ศรัทธาธรรม นำใจ หากใครชอบ
ปัญญามอบ ตอบคู่ รู้หลักเขียน
จะไม่โง่ โผล่เจ็บ โดนเหน็บเอียน
พละธรรม นำเพียร เวียนพะนอ
อันทองแท้ แม้หลอม ย่อมทรงค่า
เข้าตำรา พาที นี่แหละหนอ
เมื่อน้ำลง ทรงทรุด ก็ผุดตอ
อย่าได้ขอ รอรับ ท่านกลับมา
อันลูกเมีย เสียที แล้วมีร้อง
แรกจับจ้อง ทองเงิน หวังเพลินหน้า
เอากับพระ ละเว้น เห็นบาปตรา
อื้อฉาวมา ครานี้ เห็นทีกรรม
บ่นเสียนาน งานนี้ มีคติ
อย่าดำริ ชี้เห็น ประเด็นต่ำ
แค่ต้องการ อ่านพบ สบหลักธรรม
เป็นประจำ ทำนอง ของ "มุนี"...
"มุนีน้อย"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
