พจมาน หวานล้ำ ลำนำแว่ว
ดุจดวงแก้ว พราวพร่าง สว่างสี
วูบวับแสง แจ้งไว้ ใช่ไมตรี
ฤากลที่ หลอกล่อ รอเวลา
อันว่าพิษ ร้อยพัน นั้นว่าหนัก
พิษความรัก หนักยิ่ง ดิ่งเวหา
กลใดเล่า เท่ากลรัก อักษรา
ลวงให้หา เช้าค่ำ พิร่ำพิไร
ดุจดวงแก้ว พราวพร่าง สว่างสี
วูบวับแสง แจ้งไว้ ใช่ไมตรี
ฤากลที่ หลอกล่อ รอเวลา
อันว่าพิษ ร้อยพัน นั้นว่าหนัก
พิษความรัก หนักยิ่ง ดิ่งเวหา
กลใดเล่า เท่ากลรัก อักษรา
ลวงให้หา เช้าค่ำ พิร่ำพิไร
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
