อยู่หนใด หลายเย็น ไม่เห็นหน้า
                           หลงคอยท่า ไม่พบ หรือหลบหนี
                           คิดถึงหา พาให้ ใจไม่ดี
                           น้องลืมพี่ รอแห้ว แล้วกระมัง
.                      ..............................

                     เมือตางดาย หลายวัน บ่าหันหน้า
                          ก๊านกอยถ้า ผ่อหา ก่อบ่าหมี
                          กึ๊ดเติงหา ปาใจ๋ บ่าไค้ดี
                          หล้าลืมปี้ ขี้เปี้ย เหียละกา
                                        อ้ายละปีฯ


             น้องไปปฏิบัติธรรมตามคำสอน     เพื่อบวร พระพุทธ  ศาสนา
       ฝึกสมาธิ ตั้งจิต วิปัสสนา                 ฝึกตนหา ความรู้ ความมั่นคง
            กำหนดจิต เดินยาง นั่งสมาธิ        นับทุกวิ นาที ไม่มีหลง
       แม้นั่งนอน ตั้งจิต พินิจตน                เฝ้าฝึกฝน ปฏิบัติ วิปัสสนา
            กำหนดลม หายใจ เข้าและออก     หายใจบอก ยุบหนอ และพองหนอ
      ตื่นตีสี่  ท่องบท ทำวัดรเช้า               ช่วยแบ่งเบา จิตตน เฝ้าทนรอ
            ไม่เคยลืม ทุกท่าน ที่พันผูก          รวมทั้งรูป บทกลอน ออดอ้อนขอ
        ทุกวันคืน ปฏิบัติ ก็เฝ้ารอ                 คิดถึงหนอ ภาวนา หาทุกคน