จะสายเหนือ สายไหน คงไม่แคล้ว
ที่สุดแล้ว หยุดลง ปลงเถิดหนา
วิ่งมานาน หยุดซ่อม ตรอมอุรา
เก่าผ่านไป ใหม่มา เป็นอาจิณ
ถึงเวลา ดอกไม้ กลีบกลายร่วง
เป็นสีม่วง ทวงถาม ยามถวิล
เริ่มมองทาง ยาวไกล ในชีวิน
ใกล้จะสิ้น โรยแรง หน้าแล้งเยือน
ก้านที่เคย ชูชัน นั้นเริ่มเฉา
ใบสีเขียว ตอนเช้า เล่าดูเหมือน
จะเหลืองหล่น ต้นค้อม พร้อมบิดเบือน
เริ่มเขยื้อน เคลื่อนเข้า เน่าตามมา
เป็นวัฏฏะ สังขาร อย่าซ่านซุก
มานจะทุกข์ เปล่าดาย ในภายหน้า
อายุเพียง ตัวเลข เสกเป่านา
จงเริงร่า พาใจ ให้ผ่องเพ็ญ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
