พิมพ์หน้านี้ - ~@ มองชีวิต @~

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนธรรมะ+กลอนสอนใจ+กลอนธรรมชาติ+กลอนปรัชญา => ข้อความที่เริ่มโดย: บ้านริมโขง ที่ 12 พฤศจิกายน 2012, 07:52:PM



หัวข้อ: ~@ มองชีวิต @~
เริ่มหัวข้อโดย: บ้านริมโขง ที่ 12 พฤศจิกายน 2012, 07:52:PM
(http://sphotos-d.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-prn1/156439_539862432692033_1412304935_n.jpg)

มองชีวิต

(http://ar-mie2.webs.com/photos/D-day-I/ss100.gif)

มองชีวิตคิดวางอย่างพึ่งพา
ต่างไขว่คว้าผ่าปมสมประสงค์
เพื่อให้ชีพยืนอยู่สู่ดำรง
ก่อนปลดปลงหลงถวิลต่างดิ้นรน

มากปัญญาพาเป็นเห็นประจักษ์
ผู้คนมักมุ่งหมายคลายหมองหม่น
หลายวิธีคิดหามาเพื่อตน
ใช้เหตุผลต่างกันและฝันไกล

แต่สภาพที่เห็นเป็นอยู่นี้
สังคมมีมากคิดผิดวิสัย
มีปัญญาฝึกสัตว์จัดวินัย
แต่กลับไม่ฝึกตนพ้นขอทาน

ดูเหมือนมีสมองประคองร่าง
ควรมุ่งสร้างวางแบบแนบประสาน
มากอาชีพจากสมองสนองการ
มากประมาณมากผลน่ายลยิน

ใช่คิดง่ายทำง่ายเป็นฝ่ายขอ
ก้มร่างรอให้ใครได้ติฉิน
ไม่ลุกขึ้นมุ่งมั่นหมั่นทำกิน
ทำเหมือนสิ้นวิถีที่เลี้ยงตน

แม้นคิดดีอย่างไรไม่ส่งเสริม
มาฮึกเหิมเติมทางอย่างหมองหม่น
ตัวก้มขอไม่พอต่อมวลชน
ยังฝึกฝน แมวหมา มาร่วมแนว.

"บ้านริมโขง"
๑๒ พฤศจิกายน ๒๕๕๕

(http://i149.photobucket.com/albums/s66/auntnuch/lines/fukujyusou-nanten-li1.gif)


หัวข้อ: Re: ~@ มองชีวิต @~
เริ่มหัวข้อโดย: กังวาน ที่ 12 พฤศจิกายน 2012, 09:55:PM
มองอีกมุมสุ่มเสี่ยงเถียงสักหน่อย
หมาแมวปล่อยมากมายรายเป็นแถว
เอามาทิ้งมาทอดตลอดแนว
ให้ยายแจวมิมาเลี้ยงเลี่ยงหรือไร

ตัวเองก็ป่วยเจ็บเก็บขยะ
พอกินล่ะหมาแมวเล่าเอาที่ไหน
ปล่อยอดอยากมากมีทิ้งที่ใด
ต้องพาไปช่วยขอจึงพอกิน

     ---กังวาน---

ขออภัยพี่บ้านริมโขงด้วยครับ ที่จริงเห็นด้วยกับพี่
แต่แต่งไปเรื่อยเปื่อยครับ


หัวข้อ: Re: ~@ มองชีวิต @~
เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 13 พฤศจิกายน 2012, 05:45:PM

ขออนุญาตมองอีกมุมนะครับ

emo_126

คงลำบากยากตอนสอนถนัด
จนรู้จัดหมอบเคียงเรียงรายแถว
นิ่งสลับพับตาหมาและแมว
หายใจแผ่วคอยท่านผ่านทำบุญ

คงรู้น้อยด้อยโอกาสวาสนา
พลังล้าความจำต่ำเสื่อมสูญ
อาจง่อยเปลี้ยเสียขาใจอาดูร
ขาดเงินทุนเช่นคนจนทั่วไป

หรือผู้ดีมีทรัพย์เพลินพับจ่าย
ความสุร่ายหมดสิ้นถิ่้นอาศัย
ต้องเตร็ดเตร่เร่ร่อนตะลอนไกล
มีเพื่อนใจร่วมทางสองข้างกาย

นั่งเก้าอี้บี้สิวตะคริวจับ
นอนกระสับนับดาวหนาวกระส่าย
ข้าวก้นบาตรขาดมื้อยื้อกันตาย
หนสุดท้ายหมอบพื้นยื่นขอเงิน

เมื่อเขาขอรอเศษเมตตาเพื่อน
บ้างบ่ายเบือน ยื่นให้ไม่ขัดเขิน
บูดบึ้งมุ่ย ถุยถ่ม ก้มหน้าเดิน
แสร้งเฉยเมิน หัวเราะ ยิ้มเยาะเอา

คราชีวิตผิดหวังทุกข์ถั่งโถม
ควรประโลมดวงแดให้แก่เขา
การทำบุญจุนเจือเพื่อแบ่งเบา
ช่วยปัดเป่าหิวจนกุศลแรง

รพีกาญจน์ 59



หัวข้อ: Re: ~@ มองชีวิต @~
เริ่มหัวข้อโดย: รัตนาวดี ที่ 14 พฤศจิกายน 2012, 06:52:AM


ขออนุญาตมองอีกมุมนะครับ

emo_126

คงลำบากยากตอนสอนถนัด
จนรู้จัดหมอบเคียงเรียงรายแถว
นิ่งสลับพับตาหมาและแมว
หายใจแผ่วคอยท่านผ่านทำบุญ

คงรู้น้อยด้อยโอกาสวาสนา
พลังล้าความจำต่ำเสื่อมสูญ
อาจง่อยเปลี้ยเสียขาใจอาดูร
ขาดเงินทุนเช่นคนจนทั่วไป

หรือผู้ดีมีทรัพย์เพลินพับจ่าย
ความสุร่ายหมดสิ้นถิ่้นอาศัย
ต้องเตร็ดเตร่เร่ร่อนตะลอนไกล
มีเพื่อนใจร่วมทางสองข้างกาย

นั่งเก้าอี้บี้สิวตะคริวจับ
นอนกระสับนับดาวหนาวกระส่าย
ข้าวก้นบาตรขาดมื้อยื้อกันตาย
หนสุดท้ายหมอบพื้นยื่นขอเงิน

รพีกาญจน์ 59



...เห็นตอนพี่ บี้สิว ลืมหิวข้าว
หมานอนข้าง มันหาว สาวยิ่งเขิน
พี่เกือบตก เก้าอี้ เพราะบี้เพลิน
สาวเลยเดิน แอบขำ น้ำตาคลอ.. emo_26

รัตนาวดี
emo_60