.....ในวันที่ใจไหวเอน...

ในวันที่ใจไหวเอน
ฉันมองพระจันทร์ลอยเด่น...กับลมหนาว
ท้องฟ้าสีคราม...กับความงามพร่างพราว
แต่สำหรับคนเหงา...มันปวดร้าว ทั้งหัวใจ

ลมหนาวพัดผ่าน
ความรู้สึกร้าวราน....ไม่จางหาย
ลมพัดแผ่วเบา..แต่คนเหงาปวดหัวใจ
แม้อยากร้องไห้..ก็ต้องกลั้นไว้หยดน้ำตา

ดาวกระพริบปลอบโยน
ฉันปล่อยใจให้อ่อนโอน...จากความอ่อนล้า
รานรอนอ่อนไหว...จนหัวใจร้าวชา
หลุบล้ำพักสายตา...กับท้องฟ้าสีดำ

เฝ้ารอเพียงเดียวดาย
ใครที่จะลบความอ่อนไหว...และความเจ็บช้ำ
ลบรอยแผลข้างใน...ที่ใครบางคนเคยทำ
ให้ใจมีรักไว้จดจำ....แทนความเจ็บช้ำ..สักที...

	ผู้เขียน	หัวข้อ: .....ในวันที่ใจไหวเอน... (อ่าน 2791 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้