หลังเย็นฉ่ำสำราญดวงมานแผ้ว
ประหนึ่งแก้วแพร้วเพริศประเสริฐใส
อุรารื่นชื่นวิญญาณบานฤทัย
เห็นตะไคร้ใบผักชีไม่รีรอ
เมื่อความเศร้าเหงาหายเหมือนตายจาก
เกิดความอยากมากมายน้ำลายสอ
จำตัดรักผักตะไคร้ไร้พะนอ
ใบกะเพราเอาใส่หม้อต่อผักชี
โอ้มื้อนี้พี่บูรพ์ขออยู่ข้าง
ลิ้มมือนางร่างสนิทชิดนวลศรี
ฟังจำเรียงเสียงคำหล้าน้องพาที
ฉะอ้อนพี่ชี้ชมผักประจักษ์ตา
ต่อแต่นี้มีแต่วอนชะอ้อนผัก
แบ่งปันรักสมัครจิตไร้อิจฉา
ทั้งผักชีตะไคร้ใบโหระพา
รอคำหล้าพาเจ้านั้นเข้าครัว...
" บูรพ์ "
ป.ล.รอคำหล้าอยู่นะจ๊ะ...
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
