คืนลมหนาว คราวนี้ ที่ทนทุกข์
เหมือนกับถูก แทงทิ่ม ริมหัวใจ
คืนไผ่ครวญ เหมือนสื่อ ความอาลัย
เจ้าจากไป ไผ่ครวญ หวนตามลม

จากไปแล้ว เจ้าจาก พรากความรัก
สุดจะหัก ห้ามจิต คิดครวนหา
อยากมีเจ้า เคียงคู่ ข้างกายา
คงนำพา ความสุข ทุกคืนวัน