พรำพรำฝนฉ่ำพื้น พสุธา
พรั่งพรั่งสายธารา บ่าล้น
พรากพรากหยาดน้ำตา นองเอ่อ หทัยแล
ร่นร่นยังบ่พ้น ท่วมท้นหลังคา
พรมพรมจนเปียกชื้น ตัวตน
พรวดพรวดเสกน้ำมนต์ เป่าให้
พราดพราดด่าวแดจน เจียนดับ ชีพเฮย
เร่าเร่าเคราะห์บ่ไร้ ร่ำไห้กลางฝน
เพรียกเพรียกคนช่วยฟื้น ไร่นา
พร่ำพร่ำสะอื้นคา ขื่นค้าง
เพลาเพลาเถิดเทวา ฝนอย่า โหมนอ
เรื่อยเรื่อยพอแล้งร้าง สิสร้างบุญทาน
ปภัสร์
๑๕ พฤษภาคม ๒๕๕๕
นานนานฝนสั่งฟ้า โรมรัน
หนักหนักหลบมิทัน เปียกแท้
นองนองชุ่มวสันต์ ซัดสาด โชกนา
หนุ่มหนุ่มระบำแก้ ปลดผ้าเปลื้องฝน
ทนทนฝนชะล้าง ดวงใจ
ทุกข์ทุกข์ให้รินไหล หมดสิ้น
ท้อท้อกลับสดใส ฤๅอิ่ม ชุ่มนา
ท่วมท่วมสะบัดดิ้น กลิ่นน้ำเย็นใจ
สาวสาวให้หลบหน้า เอียงอาย
สดสดเห็นเรือนกาย หนุ่มนั้น
สวยสวยหล่อนละลาย ใจสั่น แล้วนา
สุดสุดจะหยุดกลั้น หล่อแท้แฟนฉัน
เมฆสีรุ้ง - ๑๕ พ.ค. ๒๕๕๕
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
