Re: เก็บกานท์ก่อกลกลอน

มีเพียงรัก ปักทรวง ถึงห่วงหา
มีเพียงรัก ปักอุรา ไม่พาเหงา
มีเพียงรัก ปักศร อ้อนเป็นเงา
มีเพียงรัก ปักเอา เนาเนิ่นนาน.....(อัสดง)

เรียงร้อยคำ นำรักประจักษ์จิต
เรียงร้อยคำ นำมิตรลิขิตสาร
เรียงร้อยคำ นำภักดิ์สลักมาน
เรียงร้อยคำ นำกานท์ผ่านถึงเธอ....(ไม่รู้ใจ)

เพียงเท่านี้ ที่เอ่ย เผยความนัย
เพียงเท่านี้ ที่ให้ ไปเสมอ
เพียงเท่านี้ ที่ฉัน ฝันละเมอ
เพียงเท่านี้ ที่เพ้อ เสนอมา....(ผู้ชายฯ รักในหลวง)

มีฉันไงมาถามยามคิดถึง
มีฉันไงที่ซึ้งตรึงห่วงหา
มีฉันไงถักทอต่ออักษรา
มีฉันไหมในแววตา(เธอ)ยามอาทร...(ตะวันฉาย)

มีจริงไหม ในคำ ที่ย้ำนัก
มีจริงไหม ในรัก ที่ถักอ้อน
มีจริงไหม ในฝัน ที่ฉันวอน
มีจริงไหม ในกลอน ที่ป้อนมา....(ผู้ชายฯ รักในหลวง)

ใดฤๅจิต คิดครวญ รัญจวนซึ้ง
ใดฤๅจิต คิดถึงรำพึงหา
ใดฤๅจิต คิดเคียง เพียงพี่ยา
ใดฤๅจิต คิดค่า ว่าควรครอง

เช่นนั้นหรือ คือรัก ที่ฝักใฝ่
เช่นนั้นหรือ คือใจ ใคร่สนอง
เช่นนั้นหรือ คือฝัน เฝ้ากลั่นกรอง
เช่นนั้นหรือ คือปอง ตระกองใจ.(ไม่รู้ใจ)

คือลำนำ คำจด ที่งดงาม
คือลำนำ คำถาม ที่หวามไหว
คือลำนำ คำกลอน ที่ป้อนใส่
คือลำนำ คำใส ที่ให้กัน

คือคำอ้อน กลอนกานท์ ที่หวานนัก
คือคำอ้อน กลอนรัก ที่ถักฝัน
คือคำอ้อน กลอนเพ้อ ที่เธอปัน
คือคำอ้อน กลอนนั้น ที่ฉันจำ