Re: ตลุยยุทธภพ

ท่านต่างหากอาจพลั้งอย่าเพลิดเพลิน
ไปเที่ยวเดินเดื๋ยวเจอดีมีกับดัก
ทั้งหลุมพรางสร้างไว้มากมายนัก
ในสุมทุมพุ่มพักชำนาญพราน"

อ้อเสี่ยวตุ้ยได้ฟังก็ขนลุก
ที่เคยน่าสนุกทั่วสถาน
ตั้งระวังชั่งใจถึงภัยพาล
สิ้นสำราญมองไพรด้วยหวาดกลัว

"อ้าวเรอะ..หากเจ้าไม่เล่าแจ้ง
ข้าอาจนอนตะแคงหรือทิ่มหัว
อยู่ในบ่อดักช้างมิรู้ตัว
เพราะเมามัวเพลินไพรเช่นใจหมาย

แต่ว่า.."เขาคิด"เรื่องที่ข้าอยากรู้
เจ้ามาอยู่ที่นี่ก็จนสาย
คล้ายอดีตฝ้งเจ้าจึงงมงาย
ขออย่าอายเล่ามาข้าจะฟัง"

จางฟงยี่ว่า..

"โอ้..นี่ท่านอ้อเสี่ยวตุ้ยฟังข้า
เพียงข้ามคืนที่คบหาไร้ฝากฝัง
มีหลายเรื่องที่ข้าต้องปิดบัง
ด้วยต่างยังห่างมิตรหากคิดไป"

อ้อเสี่ยวตุ้ยครุ่นคิดจึงตอบโต้
"ข้าเองก็จอมโม้โวไฉน
เรื่องอื่นๆข้าให้เจ้าปิดไว้
แต่เรื่องนี้ขอได้ไหมรีบเล่ามา"

จางฟงยี่ใคร่ครวญทบทวนเรื่อง
ด้วยแค้นเคืองความหลังจึงอาสา
จะเล่าความตามใจแต่ก่อนมา
ถูกสามชายชั่วช้าเข้าลวนลาม

จอมกระบี่ผู้เร็วไวได้ช่วยไว้
พร้อมขับไล่ชายชั่วไปทั้งสาม
เมื่อเขาจากฝากไว้แต่เพียงนาม
เขาผู้ไม่ครั่นคร้ามกระบี่ใด

นามกระบี่"ฝากฟ้า"ดั่งพายุ
เพียงระบุเท่านี้ที่รู้ได้
ดุรูปร่างแคล่วคล่องแสนว่องไว
แต่เขาใช้ผ้าปิดไว้มิดชิด

นานหลายปีนางอยากเห็นเหมือนเช่นรัก
ก็ไม่อาจพบรู้จักตระหนักคิด
จึงมองสายธาราคราเหงาจิต
จมฝังกับอดีตตลอดมา..