หรือหน้าต่างหัวจิตเธอปิดตาย
๐
๐
อาจเหมือนคนละเมอ..ยามเผลอจิต
ลอยโอบกอดความคิด...คะนึงหา
ทะลวงหมอกออกบินสุดจินตนา
สบสายตาหัวใจ...ไปวันวัน
อาจเหมือนคนใจลอย..คล้อยใจเหม่อ
หยิบเอาเธอมาสวมใส่ความฝัน
ที่ทึกทักข้างเดียว...แท้เกี่ยวพัน
อยู่แค่ความเงียบงันอันเดียวดาย
แค่หนึ่งช่วงเวลาค่าสั้นสั้น
ก็ผูกพันความสุขไปทุกสาย
โชนอยู่ในแววตาทุกประกาย
และกระจายเกลื่อนจิตทุกทิศทาง
เธอจะรู้หรือไม่...ก็ไม่รู้
ว่าจู่จู่..หัวใจคนไกลห่าง
ก็เหมือนถูกทุบเคาะให้เปราะบาง
ในระหว่างรำพึงคิดถึงเธอ
นี่ก็นานนับนานแล้วกาลล่วง
ไฉนดวงใจจำสม่ำเสมอ
ไฉนฉากตรึงตรามิพร่าเบลอ
ทำฉันใดได้เจอ..ฝันของใจ
เปิดหน้าต่างหน้าบ้านนานแล้วนะ
กี่วันจะคำรบพบกันใหม่
หรือหน้าต่างหัวจิตเธอปิดไว
หลังพบใครคนนั้นจึงลั่นกลอน
ปล่อยให้หนึ่งคนนี้..ที่วันนั้น
แอบผูกพันขั้นหนักหลงอักษร
คอยแต่เธอเก้อแล้วสิ้นแววจร
จะจากนิรันดร...หรือกานดา
หากเธอมั่นแล้วจิตมิคิดจร
ขอสักตอน กลบท..ปลดอุรา
จ้อง เจรียงคำ
๐
๐
อาจเหมือนคนละเมอ..ยามเผลอจิต
ลอยโอบกอดความคิด...คะนึงหา
ทะลวงหมอกออกบินสุดจินตนา
สบสายตาหัวใจ...ไปวันวัน
อาจเหมือนคนใจลอย..คล้อยใจเหม่อ
หยิบเอาเธอมาสวมใส่ความฝัน
ที่ทึกทักข้างเดียว...แท้เกี่ยวพัน
อยู่แค่ความเงียบงันอันเดียวดาย
แค่หนึ่งช่วงเวลาค่าสั้นสั้น
ก็ผูกพันความสุขไปทุกสาย
โชนอยู่ในแววตาทุกประกาย
และกระจายเกลื่อนจิตทุกทิศทาง
เธอจะรู้หรือไม่...ก็ไม่รู้
ว่าจู่จู่..หัวใจคนไกลห่าง
ก็เหมือนถูกทุบเคาะให้เปราะบาง
ในระหว่างรำพึงคิดถึงเธอ
นี่ก็นานนับนานแล้วกาลล่วง
ไฉนดวงใจจำสม่ำเสมอ
ไฉนฉากตรึงตรามิพร่าเบลอ
ทำฉันใดได้เจอ..ฝันของใจ
เปิดหน้าต่างหน้าบ้านนานแล้วนะ
กี่วันจะคำรบพบกันใหม่
หรือหน้าต่างหัวจิตเธอปิดไว
หลังพบใครคนนั้นจึงลั่นกลอน
ปล่อยให้หนึ่งคนนี้..ที่วันนั้น
แอบผูกพันขั้นหนักหลงอักษร
คอยแต่เธอเก้อแล้วสิ้นแววจร
จะจากนิรันดร...หรือกานดา
หากเธอมั่นแล้วจิตมิคิดจร
ขอสักตอน กลบท..ปลดอุรา
จ้อง เจรียงคำ
หลังพบเธอหัวใจก็ได้ปิด
๐
๐
อาจดูเหมือนคนแพ้.. แย่เกินคาด
จนไม่อาจลุกยืนฝืนยิ้มร่า
ถึงมองเห็น ดาวโชติช่วง บนดวงตา
แต่ทะเลหมอกหนา.. ฉาบทาใจ
แสร้งทำราวลืมเลือนเหมือนลืมซึ้ง
แต่คิดถึงที่นี่กว่าที่ไหน
ที่ซึ่งฝันงดงามหวามทรวงใน
ราวกับได้สัมผัสจริงชัดเจน
จากคำทักคำแรกคนแปลกหน้า
แต่ใช่ว่าฉาบฉวย.. ยังสวยเด่น
เกิดรู้สึกอาลัยมิวายเว้น
และตื่นเต้นเสมอยามเธอทัก
อาจเพียงฉันคนเดียวเฝ้าเกี่ยวร้อย
หวัง,ใจคอย หวง, ห่วง อย่างหน่วงหนัก
แต่อยู่อยู่ ก็ล่วงเลย คนเคยรัก
ทุบสัมพันธ์แตกหัก.. ชะงักงัน
เธอเคยรู้หรือไม่ มีใครท้อ
เปลี่ยวเหงา.. ท่ามจันทร์ทอนั่งกรอฝัน
รอยิ้มฉายแก้มอิ่มเหมือนพิมพ์จันทร์
จนหัวใจดวงนั้น.. มันตรอมตรม
หลังพบเธอหัวใจก็ได้ปิด
ตามฉากเกมชีวิต.. คนติดหล่ม
หลังพบ.. ว่าขณะ ร้าวระทม
คือปฐมบทแรกการแตกร้าว
ภายในกรอบความฝันอันแคบแคบ
มีคนแอบ แปลบ, จุก ทุกย่างก้าว
ผ่านชั่วโมงเหงาเงียบยะเยียบยาว
ด้วยกลอนพราวเธอกรอหล่อเลี้ยงใจ
.
.
หากชิงชังลาม, ลุก เช่นทุกคราว
ขอคำกร้าวกล่าวค่อน.. จะจรไป.
จ้อง จะลำเอียง
สวัสดีค่ะพี่อาร์ตี้.. หยุดยาวหรือเปล่าคะ?
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
