ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[Prapacarn ❀]

หลังคาทะลุ..ปุปะสังกะสี
ยามราตรีเห็นดาวเจ้าหม่นหมอง
นอนบนแคร่เก่าเก่าเฝ้าจ้องมอง
พี่ลืมน้องหรือไร..ไม่เยี่ยมเยือน

ก่ายหน้าผากถอนใจถึงใครหนึ่ง
เขาผู้ซึ่งดั่งแสงอรุณ..ที่อุ่นเหมือน-
ความอาทรจากใจไม่ลืมเลือน
ไม่ห่วงเพื่อน..โปรดเห็นใจว่าใครรอ

เขาเป็นคนทางทิศตะวันออก
ฝากดาวบอกถึงพี่คนดีหนอ
ยามรุ่งเช้ารอตะวัน..ฝากฝันทอ
ชะเง้อคอ..มองหา..”บูรพา ท่าพระจันทร์”

แซมนะคะ

หายไปไหนคะเนี่ยะ..นานจัง ♥

[--ณัชชา--]

ถาม..พี่บูรพาไปท่าไหน
จึงทิ้งไปไกลลับไม่กลับหัน
ยังมีคนเฝ้ารอ ต่อสัมพันธ์
มาเติมฝัน กันบ้างอย่าร้างลา

หากหายไปดั่งพี่วิทย์ คงคิดถึง
ลำนำซึ้งคือบ่วงให้ห่วงหา
พวกเรายังรอรับการกลับมา
โปรดรู้ว่าบ้านนี้ มีคนคอย

--ณัช--

 

[panthong.kh]

ติดงานอยู่ ที่ไหน ให้รีบกลับ
ตั้งตานับ หลายวัน พันเศร้าหงอย
รู้หรือไม่ ใครหวง ห่วงรอคอย
ฝนเริ่มปรอย เกือบท่วม มาร่วมเรียง

เคยต่อกลอน ทุกบท รสไม่กร่อย
แล้วยังพลอย เสริมแต่ง ยามแปร่งเสียง
เอกโทตรี พร่ำสอน วอนมาเคียง
ฟังสำเนียง นี้แล้ว รีบแจวมา

รู้ข่าวว่า ภารกิจ ติดการสอน
น้องตั้งใจ มาอ้อน ลงกลอนหนา
ฝากสายลม พัดไป ในนภา
พี่บูรฯจ๋า มาด่วน หวนกลับคืน
พันทอง
 

[yaguza]

พี่บูรฯจ๋า ยากูซ่า มาออดอ้อน
อย่ามัวซ่อน กายกลับ ขยับตื่น
เคยต่อคำ ลำนำขาน แต่วานซืน
เคยหยืบยื่น ความสุข ให้ทุกคน

ติดธุระ ที่ไหนไม่เห็นหน้า
หรือพียา ลำบาก เพราะตากฝน
มีเวลา อย่ารอ พ่อหน้ามล
มาให้ยล ซะดีดี เดี๋ยวมีเคือง


 
....ยากูซ่า....

[รัตนาวดี]

...คงจะมี สาวกอด นอนพรอดรัก
เหตุที่พัก ซะนาน ม่านฟ้าเหลือง
คงต้องใช้ เวลา แก้ผ้าเปลือง
กลายเป็นเรื่อง หวัดจับ ให้อับจินต์...

...โปรดรับรู้ ความด้วย แล้วช่วยนึก
อย่ามัวคึก สร้างข่าว สาวถวิล
กระซิบบอก ใจฝาก จากยุพิน
คิดถึงนะ! หากยิน รีบบินมา..นะจ๊ะ!

รัตนาวดี

[รพีกาญจน์]

ตื่นตีห้า หน้าคอมพ์ น้อมคิดถึง
เพื่อนคนหนึ่ง จากไกล ไม่มาหา
เขาแสนดี มีชื่อ...บูรพาฯ
เคยเป็นขา ประจำ คำกลอนกานท์

...ครั้งหนึ่งในชีวิต...ที่ชิดชอบ
กดชมตอบ ขอบคุณ ละมุนหวาน
ชื่นลีลา พาที รพีกาญจน์
ติดตามอ่าน เฮฮา ขันบ้าบอ

ติดธุระ ประปรัง ชั่งนานนัก
คอยหลายพัก อยู่ไหน จนใจฝ่อ
เขาจะรู้ ไหมหนา ว่าเพื่อนรอ
เปิดหน้าจอ เช้าเย็น ไม่เห็นเงา

หรือเหม็นเหงื่อ เบื่อแก้ว แล้้วใช่ไหม
เจ็บป่วยไข้ ไม่สบาย มากมายเปล่า
ณัชชาพราก จากไกล ด้วยใจเบา
น้องรัตน์เจ้า เป่าลม พรมน้ำไพร

พันทองไล่ ใจดำ ทำเพื่อนผม
แซมถล่ม เขาขวิด บิดลำไส้
ยากูซ่า กล้าแก่ง แย่งแฟนไป
ตาใสใส น้องดิน สิ้นรักคลาย

ยังเหมือนเก่า เช้านี้ ไม่มี...บูรพ์
คนลำพูน ชังยาก รักมากง่าย
ทุกดวงจิต คิดถึง ซาบซึ้งนาย
โปรดย่างกราย โผล่หน้า มาเร็วพลัน

 

ขอส่ายสอด ออดอ้อน ด้วยกลอนเก่า
สื่อถึงเขา เว้าว่า อย่าลืมฉัน
ได้รับรู้...บูรพา ท่าพระจันทร์
พวกเรานั้น ครุ่นคิด จิตถึงเธอ

รพีกาญจน์ 59

[D]

"ดิน"ขอฝากใจไปด้วยคนนะคะ

ขอโทษที่แต่งเป็นกลอนไม่ทันแล้ว  ต้องไปทำธุระแล้วค่ะ


"ดิน"

[บูรพาท่าพระจันทร์]

 


คงแรงศรร้อนใส่ส่งไปถึง
ปักติดตรึงคะนึงคำนำเสนอ
เหมือนทิพยธารหวานฉ่ำชื่นบำเรอ
ซาบเสมอทรวงเสมือนมีเพื่อนเคียง

ถึงอยู่ไหนไกลห่างไม่ร้างจาก
ใจยังฝากมากอักษรมาอ้อนเสียง
ระบิลร่ายถ่ายคำส่งสำเนียง
แจ้วจำเรียงกานท์ร้อยชม้อยแล

ฝากส่งความงามตาผ่านฟ้าใส
แทนฤทัยใยละอองของนวลแข
แม้นคืนวันผันเวียนจะเปลี่ยนแปร
ยังมั่นแท้แน่นอนไม่คลอนแคลน...


 

"  บูรพ์ "

ป.ล.จากไปนานเลยหวานหน่อยนะ...

[Prapacarn ❀]

จากไปนานหวานฉ่ำ..นะคำพี่
ถูก “แกมี” พัดไปซะไกลแสน
ไปหลงอยู่บาดาลพิมานแมน
หรืออยู่แดนน้ำตาลหวานบุรี

แน่ะมดตามมาไต่ให้ยุ่บยั่บ
เบื่อจะจับ..ตอมปากยากจะหนี
แต่ละถ้อยร้อยรสบทกวี
น้ำเชื่อมปรี่ไหลล้น..จนท่วมใจ

สาวสวนตาลยังแพ้..แหม!! พี่หวาน
เคี่ยวน้ำตาลมาฝากยากลืมได้
ขอต้อนรับกลับบ้าน..กลอนกานท์ไทย
ถ้าจากไปอีกที..คราวนี้ไม่รอ

แซมค่ะ
 

[บูรพาท่าพระจันทร์]

 



แม้นไม่รอขอตามจนหามรุ่ง
จะดั้นมุ่งทุ่งเขินเชิญกลับหอ
ขาดเนื้ออุ่นกรุ่นไอให้เคลียคลอ
ทิ้งแต่หมอนนอนพะนอฉันขอตาย

แม้นแพรพรมห่มพันหลายชั้นแนบ
ไม่เหมือนแอบอกอุ่นละมุนหมาย
ชื่นร้อยพันนั้นดาษดื่นไม่ชื่นกาย
สวาทวายหน่ายหนีพี่ตายตาม...



 

"  บูรพ์ "