|
หัวข้อ: เจ้าสายฝนยังกลับมาเมื่อหน้าฝน เริ่มหัวข้อโดย: อริญชย์ ที่ 15 กันยายน 2012, 05:51:PM เจ้าสายฝนยังกลับมาเมื่อหน้าฝน
สายฝนจางร้างลาเริ่มหน้าหนาว ทอแสงดาวพราวฝันเฉิดฉันฉาย พฤกษ์พงไพรใบเฉียงหล่นเรียงราย หมอกม่านพรายเบาบางน้ำค้างริน ดวงแดดสาดแสงทองละอองอุ่น ลมพัดฝุ่นหมุนกลบตลบถิ่น ทุ่งลำธารแห้งขอดตลอดดิน นกกาบินร่ำร้องกล่อมท้องนา แสนอาลัยเสียดายเจ้าสายฝน เคยสู้ทนทำงานที่บ้านป่า ซึ่งตัดใจเอ่ยคำกล่าวอำลา หอบเสื้อผ้าเข้ากรุงอันรุ่งเรือง เพียงหน้าหนาวเริ่มต้นหลังฝนห่าง ก็ทิ้งทุ่งลืมบางกองฟางเหลือง รอนแรมเช่นนกขมิ้นจรถิ่นเมือง ฤๅเจ้าเคืองหนาวลมที่ห่มไพร ผ่านหน้าหนาวและร้อนลา ครึ้มฟ้าหม่น เจ้าสายฝนกลับมาบ้านนาใหม่ ส่งรอยยิ้มอิ่มแปล้มาแต่ไกล พูดจากใจ “ห่วงแม่ครับ จึงกลับมา!” ฯ อริญชย์ ๑๕/๙/๒๕๕๕ emo_107 emo_60 emo_107 http://www.youtube.com/watch?v=F7Um9Au_-h0 หัวข้อ: Re: เจ้าสายฝนยังกลับมาเมื่อหน้าฝน เริ่มหัวข้อโดย: --ณัชชา-- ที่ 15 กันยายน 2012, 08:02:PM ไม่ต้องห่วงแม่หรอกบอกลูกฝน แม่กังวลหัวใจจนใกล้บ้า ทุกทุกวันแม่เฝ้าภาวนา แม่เบื่อหน้าลูกฝนจนไข้กิน ปีที่แล้วลูกมานาแม่ล่ม ต้นข้าวจมนาไร่เสียหายสิ้น ความเดือดร้อนอัดแน่นทั้งแผ่นดิน ลูกใจหินแท้แท้แม่เสียใจ แม่คอยหนาวมาเยือนสองเดือนกว่า ฝนอย่ามาเลยหนอขอได้ไหม ถ้าต้องมาก็อย่านานรีบผ่านไป รับไม่ไหวแล้วลูกทุกข์เหลือเกิน ณัชชา emo_33 หัวข้อ: Re: เจ้าสายฝนยังกลับมาเมื่อหน้าฝน เริ่มหัวข้อโดย: บูรพาท่าพระจันทร์ ที่ 16 กันยายน 2012, 09:19:AM emo_111 แต่เจ้าหนาวสาวดอยเจ้าลอยหาย ทิ้งตายายหน่ายร้างเจ้าห่างเหิน ไยสิ้นรักนักนางจึงหมางเมิน หลงเพลิดเพลินเจริญตาลืมป่าดอย ทุกคืนค่ำน้ำตายายบ่าไหล เคยอุ่นไอใกล้หลานก็พานหงอย เมื่อก่อนอยู่คู่กันหามันกลอย ชวนเด็ดสอยร้อยมาลามาแนบนอน ฝนจางหายสายลมระงมแว่ว เตือนหนาวแล้วแก้วทรวงดวงสมร กลับเถิดหนามาเจ้ายายเว้าวอน คืนสู่คอนย้อนดอยรักคอยรอ... emo_33 " บูรพ์ " emo_126 หัวข้อ: Re: เจ้าสายฝนยังกลับมาเมื่อหน้าฝน เริ่มหัวข้อโดย: อริญชย์ ที่ 17 กันยายน 2012, 12:57:PM http://www.youtube.com/watch?v=L94f_hWlUsY&feature=related emo_107 emo_107 emo_107 |