เสียงแผ่วแผ่วแว่วผ่านซ่านผสม

ดุจพร่างพรมห่มไว้ให้สุขสันต์

กระทบหนักกระทบเบาเข้ารำพัน

ดุจสร้างสรรค์แห่งศิลป์สู่ถิ่นนคร

จะโยกย้ายซ้ายขวาหาขัดข้อง

ฤาม้วนคล้องท่องหาผกาสร

ยกฝุ่นพริ้วปลิวทั่วยั่วภมร

สาดตะกอนร่อนโถมดุจโรมรัน

เมื่อพิโรธโกรธร้ายคล้ายคชสาร

ตวัดผ่านรานหายคล้ายดั่งฝัน

จะพัดปลิวลิ่งร่องผองไพรวัน

หมุนสะบั้นบั่นคว้างล้างทำลาย

แลไม่เห็นเด่นชัดระบัดดอก

ดุจเมฆหมอกหยอกเยือนแล้วเคลื่อนหาย

เป็นรู้สึกลึกตื้นเมื่อยื่นกาย

เป็นพระพรายผายสง่า "ลีลาลม"