......ด้วยความเกรงใจบอร์ด..แต่ถ้าไม่ได้เอ่ยคำ”ขอบคุณ.”..คงเป็นความรู้สึกผิด......นานนานครั้งจึงจะเจ็บป่วยอย่างมากสักครั้งครั้งนี้ออกจะเป็นอาการใหม่ที่ไม่เคยเป็นมาก่อน...ตกใจ

และกลัว....ทั้งอาการหายใจไม่ออกสถานที่ที่ไม่คุ้นเคยและไม่มีผู้รู้จักมักคุ้นให้อุ่นใจ....หนึ่งในหมายเลขโทรศัพท์หาคือคุณ..มิวสิค...บอกอาการกับทุกคนได้เพียงสั้นๆ....เพราะต้องให้

ออกซิเจนและเดินทางไปโรงพยาบาล....รู้สึกซาบซึ้งใจในน้ำใจของเธอเป็นที่สุดนับแต่กระทู้ที่เธอตั้งขึ้นจนถึงการมาที่โรงพยาบาลทันทีที่ทราบทั้งที่ระยะทางเป็นร้อยกิโล..........อยาก

บอกว่าจดจำน้ำใจในครั้งนี้เสมอค่ะ...และขอบคุณเพื่อนทุกคนที่กรุณาเรียงร้อยคำอันสร้างกำลังใจกำลังกายให้เข้มแข็งขึ้น.......ขอบคุณค่ะ





......ทุก..ทุกหยดน้ำใจใสพิสุทธิ์

...หยาดประดุจห้วงมหาชลาสินธุ์

...พรม..ผู้ไข้....ได้กลับชื่นฟื้นกายิน

...ด้วยกวินเรียงผจง.......ส่งกำลังใจ