พ่อเหนื่อย....... เหงื่อไหลชโลมกาย  คล้ายเป็นสิ่งเล่าขาน
พ่อถางป่า  ตั้งแต่ผมยังวิ่งดูปลา  กระโดดข้ามลำธาร
พ่อตัดยาง  ตั้งแต่ผมยังอ้อแอ้  คลานตามแม่ลูกเดียว
พ่อ...       เหงือไหลชโลมกาย  คล้ายจะบอกว่า "เนื่อยเหลือเกิน"

วันนี้....   ผมโตพอถางป่า  ผมโตพอจะตัดยาก  ผมโตพอจะทำหลายอย่าง  ดั่งที่พ่อเคยทำ
พ่อเหนื่อย.......  ผมรู้  แต่เท่าที่จำความพ่อไม่เคยหลุดปาก "เหนื่อยเหลือเกิน"
พ่ออาบเหงื่อมานับสิบปี  ตัวผมนี้เริ่มทำได้ไม่นาน
พ่อไม่เคยบ่นเหนื่อย  แต่ผมเคยท้อแท้ เจียนตาย
พ่อไม่เคยบ่นเหนื่อย  แต่ผมเคยร้องไห้ อย่างไร้ความหมาย
พ่อไม่เคยบ่นเหนื่อย  แต่ผมเคยเหนื่อยกับชีวิต

จนวันนี้  ผ่านมานับสิบปี  พ่อยังอาบเหงื่อทุกวัน
ทุกวัน....  ทุกวัน....  ทุกวัน....  ไม่เคยเหนื่อยเลย
พ่อทำเพื่อใคร...  เพื่อให้ลูกเติบใหญ่  ได้พึ่งพา

พ่อเนื่อย..... ไหม?