ฉันจะอยู่ ตรงนี้ มิไปไหน
เพื่อเธอไม่ รัญจวนคร่ำครวญหา
ยามเธอเหงา เศร้าซมตรมน้ำตา
ปลอบประโลม ทุกครา ด้วยอาลัย
ฉันจะเป็น ศาลา ให้มาพัก
หากว่าเธอ ช้ำหนัก ไม่ผลักไส
จะคอยหวง ห่วงอยู่ คอยดูใจ
ที่เจ็บช้ำ ให้คลาย หายระทม
หากเธอเห็น ฉันเป็น เช่นที่พัก
นำเหนื่อยหนักทิ้งไปอย่าให้ถม
ยามเธอเหงา เศร้าซ้อน ต้องนอนซม
ปล่อยอารมณ์ ศาลาใจ ระบายวาง
ฉันจะเป็น ศาลาเพื่อมาพัก
แม้เพียงสัก ชั่วคราว คราเขาหมาง
จะถนอม มิไกล ใจบอบบาง
เพื่อเธอได้พบทาง สว่างจินต์………
“สุนันยา”
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
