รอหารักปักปันแจกันจิต
หวังร่วมชิดพิศแลชมแขไข
กลางคืนเพ็ญเห็นกระจ่างพร่างอำไพ
เดือนไสวไอสวาทนาฏอนงค์
คงได้แต่แค่คิดใช้สิทธิเพ้อ
ร้องละเมอเผลอปากยากประสงค์
โฉมสุรางค์นางฟ้าที่อ่าองค์
หรือจะปลงหลงแลแจกันดิน
ทุกวันเราเฝ้าคอยชม้อยหา
หวังดอกหญ้าน่าให้โลมโฉมถวิล
ศักดิ์เช่นเราเขาไม่ว่าหมองราคิน
เป็นมลทินรินร่ำให้ช้ำตรม...
-บูรพาฯ-
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
