เธอสับสน ต้นใหญ่ เพื่อใครอยู่
แถมบ่านอู้ ว่ารัก เป็นหนักหนา
เปลือกกระเด็น เห็นไป ออกไกลตา
แทบหมดป่า แล้วหนอ ขอซะที
อยากมีสน ลู่ลม ไว้บ่มรัก
ยามอกหัก รักร้าว คราวหลีกหนี
นั่งมองสน บ่นไป ใจย่ำยี
โปรดเหลือมี สักต้น นะสนงาม
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน |
22 พฤษภาคม 2024, 10:33:AM | |||
|
ผู้เขียน | หัวข้อ: - สับสน - (อ่าน 10480 ครั้ง) |
| ||||||||||