Re: ฟ้าราตรี

คืนฟ้าแรมมืดมิดแสงจันทรา
นอนนับดาวหม่นฟ้าราตรีม่าน
ห่มฝันเหงาเปลี่ยวดายบึ้งดวงมาน
ผีพุ่งไต้วับผ่านวูบวิบวาย

ลอนคลื่นเมฆเลื่อนล่องเวิ้งนิศา
ระลอกเคลื่อนไคลคลาว่อนวกร่าย
บ้างขยับใกล้ดาราหยุดทักทาย
แล้วเยื้องย้ายละล่องไกลสุดตา

คืนฟ้าเหงาคนเหงาอาบเหงาคว้าง
เหงาอ้างว้างเดียวดายป่ายเหงาฟ้า
ภวังค์เงียบสงัดจ่อมจมเหงาวิญญาณ์
แหงนมองดาวหม่นพร่าเหงาโพยม

ยิ่งดึกคล้อยเมฆาพรมหนาก้อน
ข้าพร่ำวอนอ้อนเพรียกเพ็ญดวงโสม
ไยปล่อยดาวเคว้งฟ้าไม่ประโลม
สาดแขโคมเคียงส่องนวลนภางค์

พริ้มตาหลับปล่อยใจให้ไหลล่อง
อยู่ลำพังซมหมองเหงาอ้างว้าง
ปล่อยใจเศร้าไต่ฝันอันเลือนราง
รอแย้มสางแสงรุ่งช่วยปลอบคลายฯ

สนอง เสาทอง
สุรินทร์
5 พฤษภาคม 56