พิมพ์หน้านี้ - XXเมื่อเธอเป็น เช่นทุกอย่างXX

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนเหงา => ข้อความที่เริ่มโดย: blues ที่ 11 กุมภาพันธ์ 2013, 06:54:PM



หัวข้อ: XXเมื่อเธอเป็น เช่นทุกอย่างXX
เริ่มหัวข้อโดย: blues ที่ 11 กุมภาพันธ์ 2013, 06:54:PM
(http://image.ohozaa.com/i/7e0/F9xp0i.jpg) (http://image.ohozaa.com/view2/wDLxV45ZIBDwgvZP)

เมื่อเธอเป็นเช่นทุกอย่างในทางฝัน
คอยแบ่งปันให้ฉันมาเสมอ
เหมือนอาทิตย์แรกของวันที่ผันเจอ
เหมือนดวงจันทร์มาเสนอยามค่ำคืน

เป็นเหมือนลมพัดไกลไล่ความร้อน
เอื้ออาทรตอนหลับฝันมันยากฝืน
เป็นความสุขมาแทนทุกข์ที่ยากกลืน
เป็นความชื่นสดใสใคร่ยินดี

เป็นความอุ่นในทรวงที่ห่วงหา
เป็นดวงตาให้มองไกลไม่หมองสี
เป็นความรักที่อยากต้องคล้องชีวี
เหมือนคิดถึงที่พึงมี  ให้แก่กัน

เป็นเหมือนน้ำชโลมใจในหน้าแล้ง
เป็นดั่งแสงแห่งสีที่คิมหันต์
ให้ความร้อนตอนหน้าหนาวเข้าเหมันต์
เป็นเหมือนจันทร์ส่องสว่าง อยู่กลางใจ

เธอจะเป็นเช่นทุกอย่างทางชีวิต
ที่ลิขิตแน่วแน่แม้อยู่ใหน
แม้ชีวิตจะแตกต่างห่างกันไกล
แต่มันไม่ทำให้ฉัน นั้นเปลี่ยนแปลง

(http://image.ohozaa.com/i/a40/CcWHaQ.gif) (http://image.ohozaa.com/view2/wDLMg8MqTzA8IdY2)

(http://image.ohozaa.com/i/f7b/VUrwt7.gif) (http://image.ohozaa.com/view2/wDLkTaxJtF9AAMut)

Blues+



หัวข้อ: Re: XXเมื่อเธอเป็น เช่นทุกอย่างXX
เริ่มหัวข้อโดย: แป้งน้ำ ที่ 12 กุมภาพันธ์ 2013, 01:10:PM


(http://dl4.glitter-graphics.net/pub/2014/2014674yqpx8p47zg.gif) (http://www.glitter-graphics.com)

ยกให้เธอเป็นทุกอย่างของชีวิต
พอถูกตีตัวออกห่างเพียงนิด . .. ฉันก็เหงา
คอยโทรศัพท์จากเธอจนถึงเช้า
ร้องไห้ตามละครน้ำเน่า . .. ไม่อายใคร

ฉันคือคนที่พร้อมอยู่เคียงข้าง
แล้วเธออยากให้ฉันเป็นทุกอย่าง . .. บ้างไหม?
ถ้าไม่ใช่ฉัน ~ แล้วคนในฝันของเธอคือใคร
แล้วถ้าฉันเปลี่ยนตัวเอง . .ให้เป็นคนในแบบที่เธอถูกใจ
 . .. จะรักฉันบ้างไม่ได้หรือเธอ?


(http://dl3.glitter-graphics.net/pub/2737/2737123fpofmui2bp.gif)


หัวข้อ: Re: XXเมื่อเธอเป็น เช่นทุกอย่างXX
เริ่มหัวข้อโดย: Thammada ที่ 13 กุมภาพันธ์ 2013, 08:04:PM
(http://www.bloggang.com/data/m/mira6625/picture/1244295201.jpg)

ดั่งห้วงหาว ดาวเดือน มิเคลื่อนคล้อย
เฝ้าเคียงคอย คู่ฟ้า คราฉายแสง
ประหนึ่งหวาน หว่านวาด สาดแสดง
หารู้แล้ง เริงรำ เมื่อค่ำคืน

เธอเป็นดั่ง ดาวเหนือ เมื่อฟ้าหลับ
ผู้คอยซับ น้ำตา คราสะอื้น
ช่วงสับสน ทนทาง ที่ย่างยืน
ก็เติมตื่น เติมไฟ ให้กล้าเดิน

จับมือฉัน มั่นมาน กับการก้าว
กี่ร้อนหนาว หนักใด ไม่ห่างเหิน
หนึ่งแรงใจ ให้นั้น วันเผชิญ
ไม่ขาดเขิน เลยร้าง ระหว่างเรา

บุปผาพวง ผึ้งภู่ จึงรู้หวาน
ที่เคยกร้าน เกลื่อนกลบ สงบเหงา
จึงอบอุ่น สุนทรีย์ ที่บรรเทา
ที่เธอเฝ้า ห่วงใย ด้วยใจจริง


ธรรมดา
(http://dl9.glitter-graphics.net/pub/1228/1228839b2qo8ysjdw.gif)