ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[กัลมลี*]

เป็นนักเรียนบ้านนอกออกตามฝัน
จากชนชั้นรากหญ้าหาเช้า-ค่ำ
เกลียดความจนเข้าไส้จนใจจำ
มันต้อยต่ำน้อยเนื้อนักเหลือใจ

จนวันรับปริญญานั้นมาถึง
ดังเหินแตะดาวดึงส์ซึ่งหลงใหล
สวมครุยเข้าพิธีศิวิไลซ์
ตอนนั้นใจพองโตมโหฬาร

เกียรตินิยมอันดับสองกองตรงหน้า
หนึ่งใบบัตรปริญญาคว้าฝันหวาน
ปรากฎผลพากเพียรเรียนวันวาน
ยื่นสมัครหางาน...พัลวัน

แต่ความจริงอนิจจาหนาชีวิต
เส้นสายปิดหนทางเคว้งคว้างฝัน
ความสามารถถูกขีดและกีดกัน
หนทางตันเกินข้ามความอัปยศ

นามสกุลบ้านนอกบ่งบอกชัด
ขาดคุณสมบัติ...โดนข่ม-กด
ฝันบินสูง...สู่ฝัน...ฝันรันทด
โลกสวยสดอย่างฝัน...มันไม่มี!!

[♥ กานต์ฑิตา ♥]

โลกสวยสดยังคงโลกสวยสด
ถ้าไม่หมดกำลังหันหลังหนี
โลกสวยสดงดงามความพอดี
นั้นอยู่ที่ตัวเราจะเข้าใจ

วันนี้ล้มอย่าหวั่นวันนี้ล้ม
ความสุขสมวันหน้าถ้าฝันใฝ่
หากวันนี้ที่เห็นยอมเป็นไป
ลุกขึ้นใหม่สู้โลก...ต้องโชคดี

 

"กานต์ฑิตา"
๙ มิถุนายน ๒๕๕๔

[บ้านริมโขง]

หาใช่แต่ การเรียน เพียรเขียนอ่าน
ออกหางานเลี้ยงตนบนวิถี
ทุกชีวิตถิ่นนี้ที่เกิดมี
ถูกกดขี่จากกฎลดค่าคน

มีพวกมากลากตั้งดังระเบิด
ด้วยเพราะเกิดยิ่งใหญ่ใครก็สน
ล้วนชื่นชอบเชิดชูในหมู่ตน
อ้างเป็นชนชั้นสูงกว่ายูงยาง

พากันเหยียดเกลียดเผ่าเหล่าชนชั้น
ใช่พวกฉันจึงชื่นอื่นเมินหมาง
ภาษาเรียกก็แปลกแหวกแนวทาง
คือช่องว่างระหว่างคนบนนิยาม

จึงต้องหยุดขุดทิ้งสิ่งที่ฝัน
ทนกัดฟันต่อสู้ผู้เหยียดหยาม
ไม่หวังพึ่งเส้นสายใครก็ตาม
ทุกโมงยาม...ห้ามฝัน...มันไม่จริง.

"บ้านริมโขง"