สลักความเหงาลงกลอนตอนดึกดึก
นั่งนอนนึกถึงนวลนางมิจางหาย
ยามนอนหนาวสาวหนีไกลใจวุ่นวาย
นอนเดียวดายแห้งเหี่ยวเปลี่ยวเอกา
คร่ำครวญกลอนตอนตีสอง..น้องพันหลับ
โทรเพียงไรน้องไม่รับไม่ห่วงหา
ลืมหรือไรแกล้งหลบหน้า เอ๊ะ!หลบตา
น้องกานดามิต่อกลอนเหมือนก่อนเลย
พบหนุ่มขลุ่ยเขาคุยจ้อต่อกระซิก
ระรี่ระริกเปิดเส้นทางอย่างเปิดเผย
ทิ้งคนเก่าลืมคนแก่คนคุ้นเคย
มิเือื้อนเอ่ยถามหาเอิ้ออาทร
สำนวนดีมุนีน้อยคอยชี้ชัก
กลัวน้องรักถูกปลิ้นปลอกถูกหลอกหลอน
ค่ำคืนนี้จึงคร่ำครวญคำกานท์กลอน
น้องงามงอน..นอนฝันดี...พี่ให้อภัย
ริน ดอนบูรพา
๙ ก.พ.๕๗
นั่งนอนนึกถึงนวลนางมิจางหาย
ยามนอนหนาวสาวหนีไกลใจวุ่นวาย
นอนเดียวดายแห้งเหี่ยวเปลี่ยวเอกา
คร่ำครวญกลอนตอนตีสอง..น้องพันหลับ
โทรเพียงไรน้องไม่รับไม่ห่วงหา
ลืมหรือไรแกล้งหลบหน้า เอ๊ะ!หลบตา
น้องกานดามิต่อกลอนเหมือนก่อนเลย
พบหนุ่มขลุ่ยเขาคุยจ้อต่อกระซิก
ระรี่ระริกเปิดเส้นทางอย่างเปิดเผย
ทิ้งคนเก่าลืมคนแก่คนคุ้นเคย
มิเือื้อนเอ่ยถามหาเอิ้ออาทร
สำนวนดีมุนีน้อยคอยชี้ชัก
กลัวน้องรักถูกปลิ้นปลอกถูกหลอกหลอน
ค่ำคืนนี้จึงคร่ำครวญคำกานท์กลอน
น้องงามงอน..นอนฝันดี...พี่ให้อภัย
ริน ดอนบูรพา
๙ ก.พ.๕๗
สลักถ้อย ร้อยเรื่อง อย่าเคืองแค้น
รักเหมือนแฟน ทุกคน อย่าหม่นไหม้
ยังห่วงหา อาทร อ้อนบางใคร
ยังหวั่นไหว ในคำ ที่พร่ำวอน
มาอ้อนออด ตีสอง ร้องครวญคร่ำ
คงระกำ เกินกล่าว สาวหลอกหลอน
โทรศัพท์ ปิดเสียง เพียงยามนอน
หกโมงก่อน ตอนเช้า จ้องเฝ้าดู
ไม่เห็นมี มิสคอล รอจนบ่าย
ใจสลาย คล้ายดัง ดั่งอดสู
รสรักกร่อย ถอยรีบ ถีบลงรู
ปู่นะปู่ ลืมสิ้น กลิ่นสะตอ
พันทอง
๙/๒/๕๗
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
