ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

วิหค บินผกผิน................กลับคืนถิ่น เมื่อแดดจาง
แลมอง สองข้างทาง.......ผู้คนร้าง ลงทุกที

ตัวฉัน เดินลำพัง.............ก็กำลัง จะคืนที่
ยามเย็น เห็นสุรีย์.............ใกล้จะลี้ จะลับลา

แขไข จะฉายแสง............กระจ่างแจ้ง สว่างตา
แทนดวง สุริยา...............ที่จะลา จะลับไป

ฟ้าใส ใกล้มืดแล้ว............เราควรแจว ให้เร็วไว
เดี๋ยวมืด ค่ำลงไป............อันตราย จะกลายมา

แพ้เมืองที่เรืองรุ่ง
จึงหมายมุ่งคืนถิ่นฐาน
ปีกหักขอพักงาน
กลับมาบ้านเพื่อมุงใจ

ทอดตานอกหน้าต่าง
สองข้างทางแล่นเร็วไว
บ้านเราเป็นอย่างไร
จะต่างไปแค่ไหนหนอ

ดอกจานบานดอกส้ม
เคยซ่อนร่มอารมณ์ท้อ
เถียงนาจะยังรอ
ให้ชมดาวคราวค่ำหรือ

เจ็บใจหวังไกลเจ็บ
กลัวถูกเหน็บให้เจ็บฮือ
หวังวาดหวาดยึดถือ
ถึงบ้านนาค่อยว่ากัน...