จำได้ไหม
ยามเธอเหงาเขายังคอยอยู่เคียงข้าง
ยามเธออ้างว้างเขายังคอยอยู่เป็นเพื่อน
ยามเธอลืมเขายังคอยช่วยย้ำเตือน
ยามเธอเลือนเขายังคอยจดจำ
จำได้ไหม
ยามเธอล้มเขายังคอยเธอลุก
ยามเธอทุกข์เขายังคอยเธอสดใส
ยามเธอเศร้าเขายังคอยเป็นแรงใจ
ยามเธอจากไปเขายังคอยเธอกลับมา
แต่วันนี้ไม่มีแล้วเขาคนนั้น
ในวันที่เธอนั้นเฝ้าถามหา
เขาจากไปในวันที่เธอกลับมา
พร้อมน้ำตาหลั่งรินรดดวงใจ
เหลือเพียงรูปขาวดำบนข้างฝา
เหมือนคอยย้ำภาพติดตายิ่งหวั่นไหว
ไม่มีแล้วเขาคนนั้นตลอดไป
ในเมื่อใจสิ้นสุดคือความตาย
ก่อนลาจากมีบางสิ่งที่เขามอบไว้ให้
เป็นกระดาษหนึ่งใบคือจดหมาย
โน้ตข้อความสั้นสั้นจากผู้ตาย
เขามอบหมายเก็บเอาไว้มอบให้เธอ
จำได้ไหม
ยามเธอเหงาฉันยังคอยอยู่เคียงข้าง
ยามเธออ้างว้างฉันยังคอยอยู่เป็นเพื่อน
ยามเธอลืมฉันยังคอยช่วยย้ำเตือน
ยามเธอเลือนฉันยังคอยจดจำ
จำได้ไหม
ยามเธอล้มฉันยังคอยเธอลุก
ยามเธอทุกข์ฉันยังคอยเธอสดใส
ยามเธอเศร้าฉันยังคอยเป็นแรงใจ
ยามเธอจากไปฉันยังคอยเธอกลับมา
